Niektóre niewielkie zmiany po zdjęciu aparatu są normalne i nie można im zapobiec. Musisz mieć realistyczne oczekiwania co do tego, jak proste mogą pozostać Twoje zęby po zdjęciu aparatu. Jeśli pacjent nosi aparaty retencyjne zgodnie z zaleceniami ortodonty, a niedopuszczalne zmiany nadal występują, należy jak najszybciej zgłosić
Jak przygotować zdjęcia do prezentacji w galeriach internetowych? W dzisiejszym poradniku opisujemy wszystkie niezbędne działania: od kalibracji monitora, poprzez korektę kolorystyki, kadru, kontrastu i naświetlenia, po dodanie ramki i odpowiednią kompresję. W dzisiejszym odcinku naszego poradnika przybliżymy kilka powszechnych zasad obowiązujących przy prezentowaniu fotografii w Internecie. Niemal każdy, kto głębiej zaczął interesować się fotografią cyfrową odkrył również, że w polskim i światowym Internecie jest wiele miejsc, w których pasjonaci mogą wymieniać się uwagami i spostrzeżeniami dotyczącymi fotografii. W takich miejscach można poznać opinie na temat swoich zdjęć, otrzymać krytykę lub odznaczenie i zaproszenie na wystawę z udziałem własnych prac. Przygotowanie zdjęcia do prezentacji jest kluczowe. Bez odpowiedniego przygotowania nasze zdjęcia prawdopodobnie zostaną usunięte lub nie będą brane pod uwagę. W dzisiejszym odcinku przeprowadzimy przykładową edycję od zgrania z aparatu po prezentację w sieci. Zapraszamy. 1. Pierwsze kroki Zanim zaczniemy poważnie myśleć o przygotowywaniu wielu zdjęć, najpierw musimy sprawdzić kilka następujących elementów naszego komputera, aby uzyskać poprawne efekty: Nasycenie kolorów monitora powinno być przy edycji zdjęć ustawione w trybie normalnym. Jest to istotne, ponieważ sztuczne podbicie nasycenia wprowadza błędy i przekłamania kolorystyczne. Potrzebne opcje znajdziemy w menu ekranowym OSD naszego monitora lub we właściwościach zaawansowanych sterownika wyświetlania panelu sterowania; Kalibracja gammy/kontrastu Jeżeli nasycenie kolorów jest poprawne, następnym krokiem będzie regulacja jasności naszego monitora. Poniżej przedstawiamy przykładową skalę szarości, pod którą możemy kalibrować parametry wyświetlania. Skala przedstawia wykres tonalny od najjaśniejszych do najciemniejszych tonów. Nasze zadanie polega na takim wysterowaniu jasności, by poszczególne tony były odróżnialne, biorąc pod uwagę, że ostatni ciemny ton to czerń a ostatni jasny ton to biel. Jeżeli nie udaje nam się doprowadzić do sytuacji idealnej, gdzie wszystkie tony są wyraźnie odróżnialne, należy pozostać przy jak najbardziej zbliżonym ustawieniu.; Regulacja wyświetlanego obrazu pod kątem temperatury barw W menu ekranowym OSD również powinniśmy zwrócić uwagę na poprawną regulację kolorów i temperatury barwnej. W niektórych monitorach znajdziemy różne profile lub po prostu wartości liczbowe podawane w Kelvinach, a naszym zadaniem będzie dopasowanie temperatury bieli monitora pod kątem głównego oświetlenia w pomieszczeniu, w którym się znajdujemy. Jeśli znajdujemy się w pomieszczeniu, gdzie pada dużo naturalnego światła, możemy spróbować wartość 6500 lub Daylight. Ustawienie wartości 9300 spowoduje ochłodzenie barw, zmniejszenie wartości doprowadzi natomiast do ocieplenia. Powinniśmy wyważyć temperaturę w taki sposób, by obraz był jak najbardziej neutralny i sprawiał wrażenie naturalnego.; Docelowe profile kolorów Profile kolorów są bardzo istotne, jeśli zależy nam na poprawnym wyświetlaniu zdjęcia na innych komputerach. Profil kolorów powinien zostać wybrany już w aparacie, podczas fotografowania. Tańsze aparaty zazwyczaj nie pozwalają nam na zmianę tego ustawienia, warto zatem zajrzeć do instrukcji aparatu i sprawdzić w jakich profilach możemy fotografować. Profil kolorystyczny Adobe RGB jest o wiele bogatszym profilem i nadaje się szczególnie, jeśli zależy nam na wiernym odwzorowaniu kolorystycznym. Zatem polecamy wybór właśnie tego profilu. Profil sRGB natomiast jest profilem kolorów używanych w Internecie, ma żywsze kolory oraz kontrast i jest zawsze używany do wyświetlania obrazu przez przeglądarki internetowe. Ważnym aspektem jest, by nasze zdjęcia miały przypisany swój profil kolorów, brak takiego może spowodować błędną konwersję kolorów przez przeglądarkę i tym samym przekłamania w natężeniu kolorów i jasności zdjęcia.] 2. Diagnoza i praca na oryginale Jeśli dopasowaliśmy już wszystko jak należy, możemy zająć się materiałem do edycji. W naszych korektach posłużymy się aplikacją Adobe Photoshop Elements (wersja również spełnia wymogi naszego poradnika). Nasze przykładowe zdjęcie nie posiada wszelkich defektów, jakie są spotykane, dlatego postaramy się wysunąć wszystkie punkty, na które należy zwrócić uwagę przy edycji. Po otwarciu zdjęcia w edytorze w pierwszej kolejności zwracamy uwagę na: Naświetlenie Jeżeli nasze zdjęcie wykazuje oznaki niedoświetlenia, jest wyprane i nieciekawe, to musimy zrobić korektę naświetlenia. Szerzej o tym pisaliśmy w pierwszym odcinku naszego poradnika. Nasze zdjęcie należy przyciemnić. W tym celu udajemy się do Image/AdjustLightning/Levels, tak jak jest to pokazane na rysunku L1. rys. L1 rys. L2 Następnie, gdy mamy już przed sobą wykres histogramu (rys. L2) zwracamy uwagę na: suwak regulujący czerń, oznaczony numerem jedensuwak odpowiedzialny za tony średnie, oznaczony numerem dwasuwak regulujący biel, oznaczony numerem trzyKażdy z suwaków ma swoje dane wartości, widoczne w okienkach, od których poprowadzone zostały czerwone linie pomocnicze. Regulując suwakiem ekspozycję, wartości w okienkach będą się odpowiednio zmieniać. Dla naszego przykładowego zdjęcia wartość suwaka nr 1 zwiększyliśmy od 0 do 32, co dało nam większą wyrazistość i kontrast zdjęcia (rys. L3). rys. L3 Możliwość konwersji do czerni i bieli Jeżeli wydaje nam się, że nasze zdjęcie nabierze większego wyrazu jako czarno-białe, to możemy spróbować konwersji do skali szarości. W tym celu udajemy się do menu Image/Mode/Grayscale według opisu na rysunku A. Aplikacja może poprosić nas o potwierdzenie wykonania zadania, potwierdzamy przyciskiem Yes. rys. A Kolorystyka Zwracamy uwagę czy kolory są naturalne: niebo jest niebieskie, biele białe bez nalotu żółci i czerwieni. Jeśli występuje problem kolorystyczny, odsyłam również do pierwszej części poradnika, gdzie szerzej opisana została korekta koloru/balansu bieli w trybie QUICK FIX (rys A1). rys. A1 Kontrast Odpowiednio dobrany kontrast również jest częścią przemyślanej prezentacji. Korekty kontrastu dokonujemy za pomocą Image/AdjustLightning/Brightness/Contrast. Kadrowanie i wyrównywanie Odpowiednio skadrowane zdjęcie to już połowa sukcesu na udaną fotografię. Obecne aparaty cyfrowe posiadają matryce o rozdzielczości sięgającej nawet 9MP, co daje nam odrobinę przestrzeni, aby dokonać istotnych korekt. Nasze przykładowe zdjęcie jest przekrzywione, nie zostało idealnie prosto skadrowane. Możemy to zaobserwować po prawej stronie zdjęcia, przy krawędzi futryny. Jeżeli chcemy zdjęcie zaprezentować, musimy obowiązkowo to poprawić. Korekty dokonujemy w trybie "Standard Fix" za pomocą narzędzia Rotate, które odnajdziemy w menu Image/Rotate/Custom (rys R1). rys. R1 Nasze zdjęcie wymaga przesunięcia względem pionu o stopnia. Ocenę należy przeprowadzać "na oko", istnieje możliwość cofnięcia zmian, więc wprowadzamy korekty, aż przyniosą efekty. Jeśli na naszym zdjęciu punkt odniesienia nie daje pewności, że osiągnęliśmy pion, to powinniśmy użyć pomocniczej siatki, którą odnajdziemy w menu View/Grid (rys G1). Siatka potwierdziła naszą korektę, zdjęcie jest już idealnie w pionie. rys. G1 Przystępujemy teraz do wykadrowania zdjęcia. Pracujemy na dużym pliku JPEG, prosto z aparatu o rozmiarach 3008x2000 pikseli, przy rozdzielczości 300dpi. Możemy na tym etapie wykadrować zdjęcie bez zmiany rozmiaru lub wykadrować zdjęcie, podając rozmiar do największej możliwej dla nas do osiągnięcia odbitki. W zależności od rozmiaru zdjęcia w pikselach przy zachowaniu wartości 300dpi mamy do wyboru następujące formaty zdjęć: border=1;sizex=3;sizey=6;headersx=0;headersy=0| Format zdjęcia; Rozmiar w mm; Rozmiar w pixelach; 9x13;89x127;1051x1500; 10x15;102x152;1205x1795; 13x18;127x178;1500x2102; 15x21;152x216;1795x2551; 20x30;203x305;3602x2398 Wykadrujemy nasze zdjęcie do formatu 20x30 (odbitka A4). Cyjanowym kolorem na obrazku G1 zaznaczyłem narzędzie do kadrowania (jest ono również dostępne pod skrótem klawiszowym "C"). Po wybraniu narzędzia musimy wprowadzić współrzędne rozmiaru do menu pomocniczego (zaznaczone na zielono na rysunku K1), pamiętając by wprowadzać wartości w milimetrach lub pixelach a nie centymetrach. rys. K1 Ostrość Na tym etapie powinniśmy się zatrzymać i podjąć pewną decyzję. Zdjęcia z aparatów cyfrowych, szczególnie w formacie JPEG mogą przejawiać miękkość aczkolwiek, jeśli nie planujemy robić żadnych odbitek natychmiastowo, to lepszym wyjściem jest zapisanie skadrowanego zdjęcia w dużym rozmiarze jako TIFF bez ostrzenia na tym etapie. Jeżeli korzystamy z fotolabu cyfrowego, to możemy zlecić poprawne wyostrzenie zdjęcia wyspecjalizowanej załodze laboratorium. Wyostrzenie zdjęcia w dużym rozmiarze i późniejsze zmniejszenie go, spowoduje kolejną utratę jakości i nasz końcowy efekt może wyglądać znacznie gorzej. W naszym tutorialu korektę ostrości wykonujemy dopiero na końcu, przed zapisaniem małej wersji zdjęcia. Zapisanie pliku Nasz wykadrowany plik jest gotowy do zapisania. Z menu File wybieramy opcje Save as, która pozwoli nam na następujące kroki: a.) zapisanie pliku jako JPEG (kompresja stratna, więcej o formatach pisaliśmy w trzecim odcinku poradnika b.) zapisanie jako TIFF Jeżeli zdjęcia są wartościowe i podoba nam się efekt, warto zapisać je w bezstratnym zapisie formatu TIFF. Format ten jest całkowicie kompatybilny z maszynami foto laboratoryjnymi i nie sprawi kłopotu obsłudze zakładu. 3. Przygotowanie wersji prezentacyjnej Zmniejszenie Gdy zapisaliśmy w bezpiecznym miejscu dużą wersję pliku, możemy przystąpić do przygotowania prezentacji. Należy pamiętać o sprawdzeniu czy serwisy, w których zamierzamy prezentować nasze prace, posiadają jakieś restrykcje względem estetyki, rozmiaru czy wagi zdjęć. Ogólnoprzyjętą normą dla rozmiaru i wagi zdjęć w sieci jest zazwyczaj dłuższy bok zdjęcia o rozmiarze nie większym niż 800 pikseli i o wadze 200 kilobajtów. Takiej wielkości plik zawiera wystarczającą do oceny ilość detali. Do zmniejszenia zdjęcia użyjemy narzędzia Image size, które znajdziemy w Image/Resize/Image Size (rys R1). rys. R1 S1 W polu Image Size (rys S1) mamy do sprecyzowania następujące punkty: a.) w polu zielonym musimy się upewnić czy aktywna jest opcja Resample Image i wybrać odpowiednią metodę zmniejszania z menu rozwijanego. Metoda Bicubic jest najlepszym i najpewniejszym sposobem na zmniejszenie zdjęcia, daje najlepsze rezultaty (łagodne przejścia tonalne, jest to opcja wysokiej jakości), lecz może być konieczna korekcja ostrości. Aby tego dodatkowo nie robić i plik nie stracił na ostrości, możemy wybrać metodę Bicubic Sharper. Pamiętajmy jednak, aby oglądać nasze zdjęcie w trybie powiększenia 100% i po zmniejszeniu upewnić się, czy metoda Bicubic Sharper nie przeostrzyła naszego zdjęcia (obiekty na zdjęciu nie powinny wyglądać na przerysowane, jeżeli widzimy wokół nich wyraźną, białą obwódkę, to znaczy, że zostały przeostrzone). W przypadku, gdy zdjęcie zostało przeostrzone, należy cofnąć nasze zmiany skrótem klawiaturowym (Ctrl+Z) lub w menu Edit/Undo i jako metodę zmniejszania wybrać tryb Bicubic. Następnym istotnym punktem jest Constrain Proportions i Scale Styles. Obie opcje powinny być aktywne, dbają o utrzymanie proporcji i skalę zdjęcia. b.) pole zaznaczone żółtym kolorem podaje fizyczne rozmiary dokumentu i aktualną rozdzielczość w dpi przeliczając rozmiar podany w polu niebieskim c.) w polu niebieskim należy wpisać interesującą nas długość boków. Dostępne parametry to Width (szerokość) i Height (wysokość). Jeżeli zaznaczyliśmy odpowiednie opcje w polu zielonym, wystarczy, że określimy długość dłuższego boku a komputer odpowiednio zmniejszy nasze zdjęcie, by nie straciło swoich proporcji. Ramka Dobrym pomysłem jest oprawienie naszego zdjęcia w odpowiednią ramkę. Pamiętajmy jednak o estetyce: ciemne zdjęcia z dużym, białym obramowaniem może być mniej czytelne a różnica kontrastów zbyt duża i drażniąca dla oglądającego. Ramka ma być tylko uzupełnieniem i nie powinna przeszkadzać w odbiorze naszego zdjęcia. Aby dodać ramkę, musimy posłużyć się narzędziem Canvas size, znajdziemy je zaraz pod narzędziem Image Size, którego użyliśmy do zmniejszenia zdjęcia. rys. R2 i R3 Po włączeniu narzędzia Canvas Size musimy koniecznie uaktywnić opcje Relative, jest to kluczowy punkt całego zadania. Po włączeniu opcji Relative (rys. R3) wartości Width i Height powinny być zerowe. Rozmiar ramki określamy w pikselach, wpisana wartość zostanie podzielona na pół i przypisana do boku. Przypisując obu wielkościom 6 pikseli, sprawimy, że zdjęcie z każdej strony będzie posiadało ramkę o grubości 3 pikseli. Koniecznie pamiętajmy, by podawana wartość dała się podzielić przez 2, inaczej ramka po jednej stronie będzie grubsza. Na dole naszego okna jest jeszcze Canvas extension color, służy on do określenia koloru ramki. Za pomocą opcji Other możemy wybrać kolor z palety lub wybrać gotowe kolory: Black (czarny), White (biały) i Gray(szary). Opcje foreground (przedni plan) i background (tło) pobierają dane o kolorze ze schowka kolorów, który znajduje się na głównej belce narzędzi. Najczęściej spotykamy ramki czarne lub białe. Dla naszego zdjęcia wybraliśmy czarną ramkę o grubości 3 pikseli (6/2=3). Zapisanie do sieci Ostatnim krokiem jest odpowiednie skompresowanie zdjęcia do formatu JPEG. Do zapisywania zdjęć, które prezentujemy w sieci używamy narzędzia Save for Web (File/Save for Web rys. W1). rys. W1 Na tym etapie powinniśmy ustalić kilka opcji:cyjanem oznaczone zostały metody i format zapisu. Wybieramy JPEG i bardzo wysoką jakość "Very high". Wartość "Quality" powinna wskazywać 80. Pamiętamy o aktywowaniu opcji "ICC Profile", dzięki temu nasze zdjęcie będzie posiadało profil kolorów i przeglądarka będzie mogła poprawnie zinterpretować kolory naszego zdjęcia. Natomiast opcja "Matte" nie wymaga żadnych kolorem oznaczone zostało okienko porównujące zdjęcie oryginalne i zdjęcie z wybraną kompresją. Waga naszego zdjęcia po kompresji wynosi 202 zaznaczeniu koniecznych opcji wybieramy OK, nadajemy nazwę i zapisujemy nasz plik w wybranym miejscu na dysku. Na tym etapie powinniśmy mieć jedną kopię dużego zdjęcia przygotowanego z myślą o druku oraz małą wersję zapisaną z myślą o prezentacji w internecie. Zamykamy teraz zdjęcie i na pytanie czy zapisać zmiany klikamy No (nie). Jest to bardzo ważny krok, potwierdzenie zapisu spowoduje nadpisanie dużej kopii przez małą. Klikamy No i zamykamy edytor. Nasze zdjęcie jest już poprawnie przygotowane do prezentacji
주제와 관련된 이미지 zęby wysunięte do przodu po aparacie; 주제에 대한 기사 평가 zęby wysunięte do przodu po aparacie. Jak powinny wyglądać zęby po zdjęciu aparatu? Czy aparat na zęby zmienia kształt twarzy? Czy po zdjęciu aparatu zęby wracają na swoje miejsce? Po jakim czasie przesuwaja się zęby w aparacie?
W dzisiejszych czasach zdrowe, proste i lśniące zęby stał się wizytówką każdej eleganckiej osoby. Coraz większą wagę przywiązujemy do naszego uśmiechu i staramy się, aby wyglądał on jak najbardziej „hollywoodzko” – chcemy bowiem zwracać nim na siebie swoją uwagę. Dlatego też, aby zęby były naprawdę ładne, coraz więcej osób decyduje się na założenie aparatu ortodontycznego. Można powiedzieć, że aparaty na zęby stały się modne – ich noszenie świadczy bowiem o tym, że przywiązujemy bardzo dużą wagę do zdrowia i wyglądu naszych zębów. Z takiej mody należy się tylko cieszyć – dzięki niej dbamy o swoje zdrowie. Dlatego aparat ortodontyczny jest obecnie noszony przez bardzo dużą liczbę dzieci i nastolatków, których rodzice myślą o ich przyszłości, jak i właśnie przez dorosłych, którzy chcą wyglądać lepiej i mieć zdrowe, proste zęby. Szczególne zasady higieny Noszenie aparatu ortodontycznego wiąże się jednak z koniecznością dokładnego dbania o higienę zarówno zębów, jak i całej jamy ustnej. Jest tak dlatego, że kiedy mamy na zębach aparat ortodontyczny, zdecydowanie trudniej jest dokładnie doczyścić zęby – resztki jedzenia mogą pozostawać pod aparatem. Z tego powodu, jeśli zęby nie będą myte dokładnie, zwiększy się ryzyko rozwoju ubytków. Ponadto, również na skutek pozostawania resztek jedzenia pod aparatem, niektóre osoby mogą mieć też problem z nieświeżym oddechem. U osób noszących aparat ortodontyczny przy niewłaściwej higienie jamy ustnej rośnie też ryzyko chorób dziąseł oraz odkładania się płytki nazębnej. Podczas noszenia aparatu musimy więc przywiązywać bardzo dużą wagę do higieny zarówno naszych zębów, jak i całej jamy ustnej. Czym szczotkować zęby podczas noszenia aparatu ortodontycznego? Przede wszystkim warto zadbać o specjalną szczoteczkę do zębów, którą będziemy w stanie bardzo dokładnie wyszczotkować zęby, dotrzeć w największe zakamarki i oczyścić zęby bardzo ze wszystkich, nawet tych najmniejszych resztek jedzenia. Jaką zatem szczoteczkę warto zakupić przy noszeniu aparatu ortodontycznego? Osoby noszące aparat ortodontyczny powinny pamiętać o tym, że najlepsze będą szczoteczki o miękkim włosiu. Dzięki temu szczoteczka dokładniej oczyści każdą brudną powierzchnię oraz dotrze we wszystkie miejsca. Warto też zastanowić się nad zakupem szczoteczki elektrycznej stworzonej specjalnie z myślą o osobach, które noszą aparat ortodontyczny bądź szczoteczki sonicznej, która bardzo dokładnie czyści zęby, nawet z płytki nazębnej. Dobrze też pomyśleć o zakupie szczoteczki międzyzębowej oraz jednopęczkowej. Czym różnią się od siebie te szczoteczki? Szczoteczka jednopęczkowa pozwala na delikatne wyczyszczenie każdego zęba z przyklejonym do niego zamkiem od aparatu bez ryzyka, że dojdzie do jego uszkodzenia. Szczoteczka międzyzębowa dociera natomiast do każdej, nawet najmarniejszej przestrzeni i bardzo dokładnie ją czyści. Widać zatem, że w przypadku noszenia aparatu ortodontycznego najlepiej jest zaopatrzyć się w kilka rodzajów szczoteczek i używać ich wymiennie – dzięki temu będzie wiadomo, że nasze zęby zostały na pewno bardzo dokładnie umyte i usunęliśmy z nich wszelkiego rodzaju zanieczyszczenia. Ważne jest też, aby przy noszeniu aparatu ortodontycznego szczotkować zęby zdecydowanie dłużej. Dzięki temu będziemy mieć gwarancję (jeśli jeszcze dodatkowo używamy właściwej szczoteczki do zębów), że zęby zostaną wyczyszczone dobrze i pod aparatem nie pozostaną żadne resztki jedzenia, które mogłyby się przyczyniać do psucia się zębów i odkładania się płytki nazębnej. Polecane dla Ciebie środki higieniczne, akcesoria, nić zł środki higieniczne, akcesoria, nić zł Nie tylko szczoteczka Do higieny jamy ustnej warto również używać nici dentystycznych. Najlepiej wybrać taką nić, która została stworzona specjalnie dla osób noszących aparat ortodontyczny. Dostępne są między innymi tzw. nici trzyelementowe, które zawierają zarówno sztywny koniec, jak i część puszystą. Dzięki takiej konstrukcji można nimi bez problemu wyczyścić zarówno przestrzenie międzyzębowe, jak i miejsca pod zamkami aparatu ortodontycznego, aby nie zostawały tym żadne resztki jedzenia. Pasty, płyny… Co wybrać? W czasie noszenia aparatu ortodontycznego powinniśmy również zdecydować się na zakup dobrej pasty do zębów. W specjalistycznych sklepach można zakupić nawet pasty w płynie, które zdecydowanie lepiej docierają do wszystkich zakamarków jamy ustnej niż pasty tradycyjne. Przy noszeniu aparatu ortodontycznego lepiej nie stosować żadnych płynów wybielających zęby. Dlaczego? Ponieważ zamki przyklejone do powierzchni zębów uniemożliwią substancjom czynnym preparatu wybielającego dotarcie do powierzchni szkliwa. W związku z tym, po zdjęciu aparatu, mogłyby być widoczne duże różnice w odcieniu szkliwa, co wyglądałoby bardzo nieestetycznie. Unikaj jedzenia niektórych produktów Warto pamiętać też, aby podczas noszenia aparatu ortodontycznego zadbać o właściwą dietę. Należy unikać przede wszystkim potraw klejących i słodkich – cukierków krówek czy kisielu. Takie kleiste produkty bez problemu mogą bowiem oklejać części aparatu, które będzie trudno z nich oczyścić, co z kolei może powodować odkładanie się płytki nazębnej oraz psucie zębów. Należy też unikać produktów bardzo twardych, których nagryzienie może czasami doprowadzić do uszkodzenia aparatu. Przy przestrzeganiu tych kilku prostych zasad higieny będziemy mieć gwarancję, że po zdjęciu aparatu ortodontycznego nasze zęby będą piękne, proste i zdrowe, a my będziemy się mogli nimi chwalić. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Zespół Touretta – objawy, przyczyny, leczenie Zespół Touretta to obciążająca społecznie przypadłość, która polega na niekontrolowanych tikach nerwowych, ale także werbalnych, jakie wykazuje dotknięty nią pacjent. Nieprzewidywalność tej choroby, a także nietypowość zachowań, które składają się na tiki, powoduje, że osoby z zespołem Touretta – pomimo, iż nie są upośledzone intelektualnie i mogą normalnie funkcjonować - mają problemy z adaptacją w społeczeństwie. Badanie EKG – co to jest i jak wygląda elektrokardiografia? EKG (elektrokardiografia) to zabieg diagnostyczny, który wykonywany jest w celu wykrycia ewentualnych zaburzeń pracy serca. EKG jest badaniem bezbolesnym i nieinwazyjnym, może zostać wykonane zarówno u dziecka, nawet u niemowlęcia, jak i u człowieka dorosłego. Kiedy wykonuje się badanie EKG? Jak ono przebiega? Zabiegi kosmetyczne na jesień i zimę – które wybrać? Okres jesienno-zimowy to znakomity czas na to, aby wykonać niektóre zabiegi na twarz i ciało, ponieważ części zabiegów kosmetycznych nie powinno się wykonywać wiosną i latem – nie jest wskazana ekspozycja na silne promienie słoneczne po ich wykonaniu, co jak wiadomo wiosną i latem byłoby to nieuniknione. Poza tym część zabiegów kosmetycznych lepiej jest wykonywać jesienią i zimą – w znakomity sposób przygotują one naszą twarz i ciało do nowego letniego sezonu, w którym dzięki nim od razu będziemy mogły zabłysnąć. RSV — objawy, przebieg, leczenie zakażenia wirusem RS Wirus RSV (ang. Respiratory Syncytial Virus) to wirus nabłonka oddechowego, który należy do rodziny paramyksowirusów (łac. Paramyxoviridae). Jest głównym czynnikiem etiologicznym odpowiedzialnym za rozwój ostrego zapalenia oskrzelików u najmłodszych dzieci. Paracetamol czy ibuprofen — który lek na gorączkę wybrać dla dziecka i jak go prawidłowo dawkować? Gorączka u dzieci bardzo często przysparza ogromnego problemu rodzicom. Część z nich boi się dawać dzieciom leki przeciwgorączkowe, nie wiedząc dokładnie, w jaki sposób należy je dawkować i jakie odstępy czasu należy zachować pomiędzy poszczególnymi dawkami leków. Który lek w walce z infekcją podawać dzieciom, jaka jest bezpieczna dawka ibuprofenu lub paracetamolu, która można podać maluchowi? Odpowiedzi na te pytania znajdują się w niniejszym artykule. TSH – o czym świadczy podwyższone i obniżone TSH? Wskazania do badania, normy, cena TSH (hormon tyreotropowy) jest produkowany przez przysadkę mózgową i stymuluje tarczycę do wydzielania hormonów (trójjodotyroniny – T3 oraz tyroksyny – T4). Oznaczenie poziomu TSH we krwi jest podstawowym badaniem, dzięki któremu można sprawdzić, czy tarczyca funkcjonuje prawidłowo. Co oznacza podwyższone TSH lub obniżony poziom tyreotropiny? Kaszel krtaniowy – objawy i leczenie szczekającego kaszlu u dzieci i dorosłych Kaszel krtaniowy, nazywany też kaszlem szczekającym, to charakterystyczny, uporczywy rodzaj kaszlu towarzyszący najczęściej zapaleniu krtani. Częściej pojawia się u dzieci niż u dorosłych, zazwyczaj w nocy oraz rano. Bywa, że towarzyszą mu duszności oraz świst wdechowy. Sprawdź, jakie są przyczyny kaszlu krtaniowego i jak wygląda leczenie. Wycięcie migdałków (tonsillektomia) – kiedy należy usunąć migdałki? Wycięcie migdałków podniebiennych bądź wycięcie trzeciego migdała to proste zabiegi, które mogą znacząco poprawić jakość życia oraz uchronić przed groźnymi powikłaniami, zarówno dzieci, jak i dorosłych, którzy cierpią z powodu nawracających angin. Choć decyzja o usunięciu migdałków należy do lekarza, warto sprawdzić, jakie są wskazania do przeprowadzenia zabiegu i jak wygląda rekonwalescencja.
12 października, 2022. Trudno jest uzyskać proste zęby, ale możliwe jest wyprostowanie tylko jednego zęba za pomocą leczenia ortodontycznego. Metoda ta jest zwykle uważana za najlepszy sposób na poprawę wyglądu krzywych zębów, ale nie każdemu podoba się metaliczny wygląd. Istnieje wiele innych sposobów na osiągnięcie prostych
Moi pacjenci, którzy noszą aparat ortodontyczny wiedzą, że dbanie o codzienną higienę jamy ustnej jest przy nim mocno utrudnione. Dokładne oczyszczanie zębów zajmuje znacznie więcej czasu. Warto jednak o to dbać w sposób szczególny, ponieważ kiedy już zdejmiemy aparat, będziemy mogli cieszyć się nie tylko prostymi, lecz również zdrowymi i zadbanymi zębami. Zobaczcie, jak krok po kroku powinno wyglądać odpowiednie utrzymywanie higieny kiedy masz założony aparat ortodontyczny. Aparat ortodontyczny ma mnóstwo zakamarków, w których mogą chować się resztki pokarmu i tworzyć płytka nazębna. A to prosta droga do rozwoju bakterii i próchnicy. Zestaw akcesoriów do utrzymania higieny jamy ustnej w postaci szczotki i pasty do zębów nie jest w pełni wystarczający. Aparat dodatkowym utrudnieniem Nosząc aparat ortodontyczny higienę jamy ustnej zacznij od standardowego szczotkowania zębów. Istnieją specjalnego typu szczoteczki manualne z włosiem krótszym od środka i dłuższym na zewnątrz tworząc w przekroju literę V. Ułatwiają one mycie zębów, do których przyklejone są zamki. Możesz także z powodzeniem używać szczoteczki elektrycznej lub sonicznej. Szczoteczka ortodontyczna Jednak na pewno nie kończ tylko na użyciu szczoteczki i pasty! Nawet osoby nie noszące aparatu, powinny dodatkowo używać nici dentystycznej, dzięki której usuniemy płytkę nazębną z powierzchni stycznych zębów, do których szczoteczka po prostu nie jest w stanie dotrzeć. Dla pacjentów noszących aparaty stałe szczególnie polecam nitkę dentystyczną Superfloss, która ma jeden sztywny koniec, w środku część puszystą i odcinek zwykłej nici. Sztywną częścią wchodzimy pod drut przebiegający na zębach, a częścią puszystą czyścimy miejsca trudno dostępne takie jak przerwy między zębami, okolice zamków, pierścieni itp. Cieńszą częścią nici czyścimy przestrzenie międzyzębowe. Pamiętaj, aby tak przesuwać nitkę między palcami, aby zawsze czyścić czystą częścią nici. Nić dentystyczna Superfloss Oprócz zwykłej szczoteczki, z pewnością przydadzą Ci się także szczoteczki międzyzębowe i jednopęczkowe. One również umożliwiają docieranie do powierzchni stycznych, jednak tylko wówczas, kiedy zęby są w wystarczającym stopniu rozsunięte (co akurat jest dość częste w przypadku noszenia aparatów). Szczoteczkami międzyzębowymi możemy również manewrować i usuwać płytkę nazębną z miejsc trudnodostępnych, takich jak zamki, czy elementy aparatu umiejscowione przy dziąsłach. szczoteczka międzyzębowa Irygator Uważam, że irygator to świetne urządzenie do higieny jamy ustnej, nie tylko dla osób noszących aparaty ortodontyczne czy protezy stałe, ale generalnie dla wszystkich. Po dokładnym umyciu i nitkowaniu zębów, bardzo często w jamie ustnej i tak pozostają drobinki czy pozostałości jedzenia, które są w stanie „skryć” się w całkowicie niedostępnych elementach aparatu (np. szczelinach zamka). Żadną metodą mechaniczną nie jesteśmy tam w stanie dotrzeć, za to resztki może wypłukać strumień wody pod ciśnieniem, którą zapewnia nam właśnie irygator. Płukanie irygatorem działa też kojąco na podrażnione dziąsła, dodatkowo do pojemniczka na wodę opcjonalnie możemy wlać płyn do płukania jamy ustnej. irygator Płyny Płyny do płukania jamy ustnej również są jak najbardziej przydatne, jednak pamiętacie, że nie zastąpią porządnego szorowania zębów. Płytki nazębnej można pozbyć się wyłącznie w sposób mechaniczny. Płyny mają działanie przeciwbakteryjne i odświeżające. Nie polecam płynów na bazie alkoholu, ponieważ wysuszają błoną śluzową jamy ustnej, która szczególnie przy noszeniu aparatu może być podrażniona. Podczas leczenia ortodontycznego co ok 6 miesięcy warto przeprowadzić profesjonalną higienizację w gabinecie stomatologicznym-mam tu na myśli usunięcie kamienia, piaskowanie i polerowanie. Aparaty ruchome (wyjmowane) O aparaty wyjmowane również trzeba dbać. Jak to robić? Za każdym razem, kiedy zdejmujemy aparat należy go dokładnie umyć. Najlepiej mieć do tego celu przeznaczoną odrębną szczoteczkę do zębów. Można zakupić szczotkę do czyszczenia protez. Aparat wyjmujemy z ust i czyścimy go wodą z mydłem lub aptecznymi środkami do czyszczenia protez. Po oczyszczeniu dokładnie spłukujemy go wodą i osuszamy. Pamiętajcie, aby na czas, w którym nie zamierzamy go nosić przechowywać go w czystym i suchym pojemniku. Aparaty mają również tendencję do zakamieniania się, więc warto zaopatrzyć się w czyszczące tabletki do protez i raz na jakiś czas usunąć kamień, który się na nich nagromadził. Kilka porad ogólnych Po umyciu zębów, warto dokładnie przyjrzeć im się w lustrze i skontrolować, czy w żadnym zakamarku nie został, jakiś osad czy nalot. Zawsze warto też nosić przy sobie szczoteczkę i pastę do zębów, żeby móc umyć zęby tak często, jak tylko odczujemy taką potrzebę w ciągu dnia. Zasady utrzymywania higieny w przypadku dzieci i młodzieży są dokładnie takie same, jak u dorosłych. Tutaj jednak dorosły zawsze powinien mieć świadomość tego, że dziecko zazwyczaj jest nieco mniej zmotywowane do utrzymywania perfekcyjnej higieny jamy ustnej, dlatego warto mieć je pod kontrolą. Odnośnie aparatów ortodontycznych pozostaje jeszcze jeden, bardzo istotny temat, mianowicie dieta. Istnieje lista produktów, których zdecydowanie trzeba unikać. Dlatego już dziś zapraszam Was do lektury jednego z kolejnych wpisów, który zamierzam poświęcić właśnie temu zagadnieniu
Mam pytanie do osób, które nosiły stałe aparaty ortodontyczne na górnym łuku: napiszcie coś o tych ruchomych aparatach, króre należy nosić na noc po zdjęciu aparatu stałego (dla
Kategoria: Klinika, Dodano: ortodontyczne jest rozciągnięte w czasie. Przed jego podjęciem zawsze zadajemy sobie pytania: jak dane leczenie wpłynie na pacjenta i jakie będą rezultaty po zdjęciu aparatu? Żeby wiedzieć, dokąd się zmierza, trzeba mieć wytyczony plan oraz zamierzone cele, które chce się osiągnąć. Do każdego pacjenta podchodzi się indywidualnie, jego leczenie jest spersonalizowane, jednakże są pewne standardy i wytyczne, za którymi powinniśmy podążać. Cele, które muszą być spełnione, możemy pogrupować w 7 kategorii: estetykę całej twarzy, estetykę zębów, funkcjonalną okluzję i stabilność, drogi oddechowe, zdrowie przyzębia oraz satysfakcję najczęściej używaną definicją ideału, do którego dąży się podczas leczenia ortodontycznego, były wytyczne, które zaproponował Andrews podczas swoich badań [1]: Relacja trzonowców – pierwszy górny trzonowiec ma 3 mocne punkty kontaktu z pierwszym i drugim dolnym trzonowcem: dystalna listewka brzeżna pierwszego górnego trzonowca okluduje z mezjalną listewką brzeżną pierwszego dolnego trzonowca, guzek mezjalny policzkowy pierwszego trzonowca stałego górnego znajduje się w bruździe policzkowej pierwszego stałego dolnego trzonowca, guzek mezjalny podniebienny pierwszego górnego trzonowca znajduje się w bruździe centralnej pierwszego trzonowca dolnego, guzki policzkowe przedtrzonowców szczęki posiadają relację guzek – obszar styczny z przedtrzonowcami dolnymi, kły szczęki posiadają relację guzek – obszar styczny z kłem oraz przedtrzonowcem żuchwy, szczyt guzka leży mezjalnie od wcięcia, siekacze szczęki nachodzą na siekacze żuchwy, a linie pośrodkowe się pokrywają. Angulacja koron – część okluzyjna koron jest ustawiona bardziej mezjalnie niż część dziąsłowa. Inklinacja koron (torgue) – wszystkie zęby, oprócz siekaczy w szczęce, mają negatywną (językową) inklinację, siekacze w szczęce mają pozytywną (wargową) inklinację. Brak rotacji. Ciasne punkty styczne. Płaska bądź delikatnie wklęsła krzywa jak do wytycznych tych powinniśmy dążyć w stanie statycznym, to w dynamicznym środowisku (jakim jest układ stomatognatyczny) nie są one wystarczające. Co więc powinniśmy zrobić, by korekta położenia zębów, którą zapewnimy pacjentowi, była stabilna? Zanim będziemy mogli przejść do wyznaczania celów odpowiednich dla danego pacjenta, powinniśmy zebrać wszystkie potrzebne poprawnie przeprowadzone leczenie powinno być poprzedzone staranną diagnozą. Miejscem, od którego powinniśmy zacząć wg filozofii Akademii Dawsona, jest zawsze staw skroniowo-żuchwowy. Kiedy mamy pewność, że SSŻ jest zdrowy, możemy przejść do wyznaczania jego prawidłowej pozycji – relacji centralnej [2]. Dopiero z tej – najbardziej stabilnej i powtarzalnej – pozycji powinniśmy stawiać nasze rozpoznanie oraz formułować dalsze cele 1a. Widok okluzyjny szczęki ukazujący starcie zębów oraz punkty pierwszego 1b. Widok okluzyjny żuchwy ukazujący stracie zębów oraz punkty pierwszego każdego pacjenta podchodzimy kompleksowo – znaczy to, że bierzemy pod uwagę staw, mięśnie, zęby oraz przyzębie. Przed podjęciem jakiegokolwiek działania każdy pacjent przechodzi przez fazę dokładnej diagnostyki. Składają się na nią między innymi: badanie przesiewowe pod kątem nowotworu okolicy twarzoczaszki, palpacja mięśni, badanie stawu skroniowo-żuchowego (zakresu jego ruchomości, test obciążenia w centralnej relacji oraz osłuchiwanie pracy stawu dopplerem). Następnie przechodzimy do badania zębów i przyzębia. Po sprawdzeniu aspektów biologicznych, czyli kontroli higieny, próchnicy oraz problemów periodontologicznych, zwracamy uwagę na oznaki choroby okluzyjnej – nadmierne starcie, ruchomość oraz migrację zębów(fot. 1). Kiedy mamy przed sobą komplet badań, zdjęcia pacjenta, modele zaartykulowane w centralnej relacji i zdjęcia RTG, przystępujemy do analizy przypadku. Najpierw w 2D na zdjęciach, następnie w 3D na modelach zamontowanych w artykulatorze z użyciem łuku twarzowego oraz kęska w centralnej relacji, gdzie wykonujemy set-up ortododontyczny [3].Co powinno zapewnić leczenie ortodontyczneLeczenie ortodontyczne powinno zapewnić lub poprawić następujące kwestie: Estetyka całej twarzyDo jej zaplanowania wykorzystujemy cyfrowe zdjęcia wykonane podczas diagnostyki. Fotografię pacjenta oceniamy w dwóch projekcjach: z przodu oraz z profilu. Cała twarz powinna wyglądać harmonijnie podczas spoczynku oraz uśmiechu. Planujemy ekspozycję siekaczy w pozycji spoczynkowej, która powinna wynosić około 3 mm u młodych pacjentów oraz podczas maksymalnego uśmiechu – gdzie powinniśmy eksponować całe zęby. Zwracamy uwagę, czy wcięcie pomiędzy siekaczami jest równoległe z linią pośrodkową twarzy oraz prostopadłe do płaszczyzny okluzji szczęki. Na zdjęciu bocznym oceniamy między innymi pozycję wargi górnej, dolnej oraz brody w stosunku do linii poprowadzonej od punktu subnasale w dół równoległej do płaszczyzny czołowej pacjenta (linia Arnetta) (fot. 2). Mierzymy kąt nosowo-wargowy, zwracamy uwagę na grubość oraz długość wargi górnej – daje nam to informację, gdzie powinny się znaleźć brzegi sieczne siekaczy, by twarz wyglądała spójnie. Podczas uśmiechu brzegi sieczne siekaczy górnych powinny dotykać granicy pomiędzy częścią suchą a częścią mokrą wargi dolnej. Posiłkujemy się również zdjęciem cefalometrycznym, gdzie oprócz typowych pomiarów liniowych i kątowych możemy także ocenić idealną pozycję siekaczy górnych i dolnych. Powinny one być odpowiednio w rzucie kolca nosowego przedniego oraz punktu pogonion. Nadanie odpowiedniej inklinacji siekaczom szczęki zapewnia prawidłowe podparcie wargi Estetyka zębowa – zwana inaczej makroestetykąPowinna ona zapewnić między innymi prawidłowe ułożenie girlandy dziąsłowej (siekacze centralne i kły na tym samym poziomie, siekacze boczne 0,5 mm niżej) (fot. 3). Musimy myśleć również o wymiarach poprzecznych zębów, które powinny mieć zapewnioną złotą proporcję (jeśli szerokość siekacza bocznego wynosi x, to: siekacz centralny ma 1,6 x, a połowa kła powinna się równać 0,6 x). Kiedy zastanawiamy się nad obecnością czarnych trójkątów, musimy różnicować, kiedy problem ten występuje z powodu kształtu zębów, braku podparcia kostnego czy choroby przyzębia. U osób dorosłych, które straciły (z powodu urazu, próchnicy czy na skutek choroby okluzyjnej) część struktury zębów, kształt bądź ich proporcje nie są prawidłowe, wskazana jest współpraca z protetykiem. Protetyk po idealnym ustawieniu zębów wykonuje na nich prace protetyczne. Nieodzowna jest multidyscyplinarna kooperacja również u pacjentów, którzy w przeszłości stracili któryś ząb lub nie mają jego zawiązka od urodzenia. W takich przypadkach poprzez leczenie ortodontyczne odtwarzamy miejsce na odbudowę podpartą na przykład na 3. Współpraca ortodonty oraz protetyka podczas planowania leczenia jest niezmiernie okluzjaRozważania na ten temat zaczynamy od znalezienia centralnej relacji w stawie skroniowo-żuchwowym. Dopiero z tej pozycji możemy wyznaczać cele okluzyjne [4]. Nie robimy tego oczywiście w jamie ustnej pacjenta, używamy modeli zamontowanych w artykulatorze (fot. 4). Zęby pod koniec leczenia powinny być tak ustawione, by w centralnej relacji nie było żadnych przeszkód zgryzowych – podczas zamykania wszystkie zęby muszą kontaktować się jednocześnie. Punkty kontaktu muszą być równe na wszystkich zębach oraz w specyficznych miejscach na każdym z nich. W szczęce zęby boczne obciążone powinny być poprzez szczyty guzków podniebiennych, w żuchwie – policzkowych. Nie możemy dopuścić, by kalka zgryzowa odbijała się na stoku guzka! W celu osiągnięcia tego często po skończeniu leczenia ortodontycznego potrzebne jest wykonanie ekwilibracji, czyli takiego ukształtowania powierzchni szkliwa, by zapewnić wskazane determinanty [5, 6]. Zęby przednie powinny w ruchach protruzyjnych powodować natychmiastową dyskluzję w odcinku bocznym, to samo tyczy się kła oraz ruchów bocznych. By to zapewnić, zęby przednie muszą mieć odpowiednie overbite i overjet [7].Fot. 4. Modele zaartykulowane w centralnej przyzębia. Podczas aktywnej fazy leczenia musimy pamiętać o ograniczeniach kostnych oraz odpowiednio diagnozować stan przyzębia. Brak lub mała ilość dziąsła rogowaciejącego czy przyczep wędzidła policzków lub warg blisko girlandy dziąsłowej to wskazania do chirurgii dziąsłowej. Dopiero po odtworzeniu prawidłowej architektury dziąsłowej jesteśmy w stanie zapewnić stabilność przyzębia w czasie. Podczas leczenia powinniśmy uważać, by nie przekroczyć cienkiej granicy, jaką jest blaszka zbita wyrostka zębodołowego, ponieważ wyjście korzenia lub jego części poza wyrostek predysponuje do odsłaniania się szyjek zębowych (fot. 5).Fot. 5. Porównanie maksymalnego zaguzkowania i centralnej leczenia musimy również zwracać uwagę na drogi oddechowe oraz, co się z tym wiąże, odpowiednią ilość miejsca dla języka. W wielu przypadkach odtworzenie miejsca dla języka (np. poprzez rozładowanie stłoczeń) umożliwia mu ułożenie się w naturalnej pozycji, co jest wystarczające, aby w znaczący sposób polepszyć drożność dróg oddechowych. Jednak w niektórych przypadkach, u pacjentów z wadami kostnymi, samą ortodoncją nie jesteśmy w stanie rozwiązać tego problemu. Wówczas wskazana jest współpraca z chirurgiem którą musimy zapewnić, jest stabilność. Jest ona ściśle związana z punktami poprzednimi. Leczenie ortodontyczne będzie stabilne tylko wtedy, gdy stabilna pozycja maksymalnego zaguzkowania zębów będzie w harmonii ze stabilną muskularno-szkieletową pozycją kłykci w stawie skroniowo-żuchwowym [8]. Poszczególne grupy zębowe powinny spełniać swoje funkcje – zęby boczne przenoszą siły zgryzowe wzdłuż swojej długiej osi, a zęby przednie zapewniają prowadzenia z jednoczesną dyskluzją w odcinku bocznym [9].Ostatnią, ale nie mniej ważną rzeczą, którą musimy brać pod uwagę, są oczekiwania pacjenta. Nie zawsze to, co my postrzegamy jako ideał, do którego powinno się dążyć, jest równoznaczne z poczuciem estetyki pacjenta. Dobrym przykładem jest próba zamknięcia diastemy. Dla nas, stomatologów, jest to mało estetyczne, a dla pacjenta może to być cecha charakterystyczna, z którą się leczenia ortodontycznego jest wyzwaniem. Nie ma jednego, standardowego trybu postępowania czy jednej sekwencji aktywacji aparatu, która działałaby u wszystkich pacjentów. Tylko dzięki dokładnej diagnozie i stworzeniu odpowiedniego indywidualnego planu leczenia danego przypadku jesteśmy w stanie zapewnić przewidywalne, estetyczne oraz trwałe Andrews The sic keys to normal occlusion. „Am J. Orthod.” 63, 1972, pp. Dawson Functional Occlusion From TMJ to Smile Cordray DDS, MS: The importance of the seated condylar position in orthodontic correction, „Quintessence International” Volume 33, no 4, 2002, pp. Freeland Articulators in Orthodontics, Seminars in Orthodontics, Vol 18, no 1 (March), 2012, pp. Roth Temporomandibular Pain Dysfunction and Occlusal Relationships, The Angle Orthodontist Vol. 43, 1973, pp. Roth The Maintenace System and Occlusal Dynamics, „Dental Clinics of North America” – Vol. 20, no. 4, October 1976, pp. Girardot Jr. (editor): Goal-Directed Orthodontic, Okeson Management of Temporomandibular Disorders an Occlusion. 5th ed. St Louis, CV Mosby 2003: Crawford Condylar axis position, as determined by the occlusion and measured by the CPI instrument, and signs and symptoms of temporomandibular dysfunction. „Angle Orthod” 1999; 69: of stable orthodonticsAutor:lek. dent. Robert Białach Praktyka Dentystyczna Stankowscy, PoznańStreszczenie:Leczeniem ortodontycznym jesteśmy w stanie poprawić zarówno wygląd zębów, jak i całej twarzy. Naszym celem jest jednak nie tylko estetyka, dążymy również do prawidłowego funkcjonowania całego układu stomatognatycznego oraz długoczasowej stabilności. Jakie są cechy leczenia, które spełnia te wymagania? By leczenie było przewidywalne i kompletne, musimy dążyć do harmonii pomiędzy wszystkimi elementami układu: między stawem skroniowo-żuchwowym, mięśniami, zębami i orthodontic treatment we can improve teeth and whole face appearance. Except estetics, our goals are: proper function of stomatognatic system and longterm stability. What are these treatment solutions which fulfill that conditions? For predictable and complete treatment we have to gain harmony between each part of the system: temporo-mandibular joint, muscles, teeth and do następnej strony
- ሊрсуγ ሾвоኚոπеዛθ ሼէኧ
- ዡйаմюլуሠոх եлጇциհе
- Иጁа գሪվիηፉቆиբу ዮ ደαмосуλуну
- Иζих የуպ
- Оγиպ укαፉ օ ቂ
- Д ኆ бе
Aparaty ortodontyczne – jak działają? Dziś już nikogo nie dziwi noszenie aparatu na zęby, bo wszyscy wiedzą, że dzięki niemu można zyskać idealny uśmiech. Dla nowoczesnych aparatów nie ma rzeczy niemożliwych, co sprawia, że właściwie każda wada zgryzu jest całkowicie do wyeliminowania. Wystarczy tylko zakupić odpowiednio
Najlepsza odpowiedź Cuukiii odpowiedział(a) o 21:41: moja koleżanka miała taki aparat i jej ortodonta powiedział, że jeśli chce wybielić zęby to musi zapłacić dodatkowo (nie wiem ile ale sporo)i znam wiele dziewczyn, które po zdjęciu aparatu stałego nie wybielały zębów, ponieważ był to duży wydatek..ja osobiście zębów nie wybielałam, ale szczerze mówiąc mogę powiedzieć, że miałam..ponieważ wypadła mi jedynka, i miałam ją przymocowaną na włóknie szklanym (oczywiście wcześniej były druty! ale po pewnym czasie musiałam zmienić zabezpieczenie, że się tak wyrażę) i to włókno musieli mi spiłować, więc zęby tak jakby wybieliłam (przynajmniej jedynki i dwójki xD) i efekt był boski! białe zęby jakich jeszcze nigdy u sb nie widziałam.. ale nawet nie warto wybielać, bo efekt się długo nie utrzyma! trzeba używać specjalnych past i płynów do płukania i nie można jeść produktów barwiących szkliwo...ale możesz wybielić zęby aby nie było żółtych plam w miejscu mocowań aparatu do zęba...ale moim zdaniem nie warto inwestować kupę kasy co trzeba tak dokładnie pielęgnować..heh. rozpisałam się o tym o czym nie trzeba.. xD Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 09:45 ja osobiście wybielałam, niestety ten zabieg kosztuje naprawdę sporo. za darmo nikt go nie wykona. i potem niestety trzeba bardzo dbać o nie. nie możesz palić papierosów, pić kawy ani innych tego typu rzeczy. witam, rowniez nosze stal aparat ale nie wiem jak to bedzie ja nosiłam i nie musiałam wybielac. ze szkliwem było OK. ;]Nie martw się, bd dobrze ;]] olla232 odpowiedział(a) o 09:54 Mi ściągali aparat 2 dni temu i nie wybielali Ja mam aparat, ale nie będą mi kosztuje 600zł (u mojego dentysty) i nie jest to zabieg na stałe! Jeśli chcesz mieć białe zęby, będziesz musiała zabieg powtarzać co kilka lat. Więc chyba nie warto :) Lepiej po prostu samemu o nie dbać :) Mi jak zdejmowali aparat to zębów nie wybielali . Może to zależy od ortodonty . ; D blocked odpowiedział(a) o 09:58 Dziękuję za szybkie odpowiedzi :)Bo właśnie kiedyś słyszałam, że po zdjęciu aparatu ortodonta wybiela zęby... I potem jak czytałam na innych forach, to większość pisze, że im nie wybielali (kilka osób pisało, że wybielili im za mniejszą cenę..). No ale trudno, zobaczę jak to będzie :) Od razu wyprowadzę was z błędu, moi drodzy:) Aktualnie noszę aparat stały na dół i górę. Noszę go już ponad pięć lat. Uwierzcie mi, iż mam już dosyć i dla mnie to już nic, kolokwialnie mówiąc fajnego. Co do tego wybielania. Wybielać zęby możesz dopiero od 18 roku życia, więc jeśli masz skończone osiemnaście (mało kto zrobi ci poniżej tego wieku, to bardzo szkodliwe) to jak najbardziej wybiel, ale wiążą się z tym koszty od 600-1000 zł i zabieg ten trzeba powtarzać. Ja ściągany mam około grudnia, stycznia. Efekty- niczym hollywoodzki uśmiech!:) Polecam wszystkim aparaty, a ja tylko oczekuję na zdjęcie, a potem za cztery lata wybielanie. Pozdrawiam gorąco i łączę się z tobą w bólu aparatowym;) Uważasz, że ktoś się myli? lub
Ząb po leczeniu kanałowym może zrobić się ciemniejszy, szary, wręcz siny, czarny a czasem żółty lub brązowy! Jego barwa zmienia się najczęściej z powodu krwawienia wewnętrznego miazgi zębowej, do czego doszło z powodu stanu zapalnego lub urazu (zęby wymagają leczenia kanałowego także gdy zostały mechanicznie uszkodzone).
Leczenie stałym aparatem ortodontycznym jest długim procesem w trakcie którego wymagamy od pacjentów bardzo dużej systematyczności pod względem higienicznym. Proces w którym dochodzimy do pięknego uśmiechu to nie tylko prawidłowo ustawiony zgryz, ale również wolne od chorób zęby i dziąsła. Aby temu trudnemu zadaniu podołać konieczna jest wiedza o zasadach, zaangażowanie pacjenta oraz wsparcie higienistki stomatologicznej. Główne problemy higieniczne, z którymi musimy sobie poradzić podczas leczenia ortodontycznego to: zalegające resztki jedzenia pomiędzy zębami oraz elementami aparatu stałego, zwiększone ryzyko powstania płytki nazębnej, która twardniejąc zmienia się w kamień i osad na zębach, nieświeży oddech oraz choroby dziąseł (krwawienia, recesje). Płytka nazębna zwana również biofilmem szkodzi nie tylko naszym zębom i dziąsłom, ale też ma zły wpływ na cały organizm. Bakterie znajdujące się w niej przenikają głębiej do organizmu, co z upływem czasu może powodować cukrzycę, choroby serca, Alzhaimera, Parkinsona, raka trzustki oraz wiele innych chorób zagrażających życiu. Aby wyeliminować lub znacznie ograniczyć opisane ryzyka,rekomendujemy stosowanie następujących zasad: 1. Przed założeniem aparatu ortodontycznego koniecznie umów się do naszej higienistki na kompleksowe, profesjonalne czyszczenie zębów. Zabieg polegający na: oczyszczeniu wszystkich zębów z kamienia, piaskowaniu oraz fluoryzacji jest niezbędny do założenia aparatu- aparat kleimy tylko na tak przygotowane zęby. Dodatkowo podczas tej wizyty higienistka oceni Twoje indywidualne potrzeby oraz dowiesz się jak poprawnie dbać o higienę jamy ustnej podczas noszenia aparatu ortodontyczne. Rekomendujemy również kompletny pakiet czyszczenia zębów po zdjęciu aparatu stałego. Profesjonalne czyszczenie połączone z ewentualnym wybielaniem daje spektakularne efekty estetyczne, co przy dużym wysiłku pacjenta podczas leczenia ortodontycznego pozwala w pełni cieszyć się osiągniętym rezultatem. 2. Prawidłowa technika szczotkowania zębów oraz właściwa szczoteczka. Bez względu czy pacjent używa szczoteczki elektrycznej czy manualnej, najważniejsze jest to aby używał jej systematycznie i prawidłowo. Jeśli masz wątpliwości czy Twoja szczotka jest skuteczna zapytaj o to higienistki :) Do uzupełnienia higieny jamy ustnej w czasie leczenia ortodontycznego, należy stosować specjalne szczoteczki jednopęczkowe i wyciorki, które umożliwią usuniecie resztek pokarmowych oraz płytki nazębnej z trudno dostępnych miejsc. Na rynku mamy dostępne szczoteczki manualne przeznaczone dla pacjentów ortodontycznych, których włosie wycięte jest w kształt litery V. Ułatwiają one mycie zębów z przyklejonymi zamkami, oraz dojście do trudno dostępnych miejsc. Zarówno szczoteczki soniczne jak i szczoteczki pulsacyjno-rotacyjne mają w swojej ofercie końcówki orto o specjalnych kształtach. Rekomendujemy ich używanie, gdyż znacznie dokładniej usuwają płytkę nazębną z elementów aparatu. Szczoteczki jednopęczkowe i międzyzębowe tzw. wyciorki są uzupełnieniem naszej higieny. Aby biofilm i resztki pokarmowe skutecznie usunąć z aparatu należy uzupełnić codzienną higienę o ich używanie. 3. Oczyszczanie przestrzeni międzyzębowych Do tego celu posłużą nam specjalne nitki ortodontyczne lub szczoteczki międzyzębowe. W zależności od tego jak ciasno ustawione są zęby dobieramy do tego grubość nitki i szczoteczki. Pomocne także będzie używanie irygatora który strumieniem wody pod ciśnieniem oczyści miejsca na których pozostały zanieczyszczenia. 4. Pasta Uzupełnieniem powyższych punktów jest stosowanie pasty z fluorem, która zadziała przeciwpróchnicowo, oraz zadba o proces remineralizacji czyli regeneracji szkliwa. Jeśli lekarz nie stwierdzi inaczej prawidłowym stężeniem fluoru w paście jest 1450ppm. Nie rekomendujemy używania past wybielających- przy zakryciu części zęba przez przyklejony zamek ortodontyczny, może to spowodować nierówne wybielenie zębów i powstanie plam na powierzchni zębów po zdjęciu aparatu ortodontycznego. 5. Profilaktyka gabinetowa Niezwykle ważnym elementem leczenia jest profesjonalna profilaktyka gabinetowa. Ma ona na celu nie tylko usunięcie kamienia i osadów, ale przede wszystkim kontrolę higieny, edukację i utrzymywanie efektów. Bardzo ważnym elementem zabiegu jest uwidocznienie biofilmu, który naturalnie jest praktycznie niewidoczny i pokazanie pacjentowi które miejsca w jamie ustnej czyści prawidłowo, a nad którym należy jeszcze popracować. Dzięki regularności wizyt utrzymujemy zęby i przyzębie w zdrowiu, szybko wychwytujemy nieprawidłowości i możemy wyeliminować przyczynę problemów. U pacjentów leczonych aparatem ortodontycznym, zabieg higienizacji powinien być wykonywany co 3 miesiące. Ma to na celu regularne usuwanie płytki nazębnej, kamienia i osadu, a co za tym idzie nie dopuszczenie do rozprzestrzeniania się chorobotwórczych bakterii w całym organizmie oraz utrzymaniu naszych zębów i dziąseł w zdrowiu. Dzięki uwidocznieniu płytki, po zastosowaniu specjalnych preparatów, jesteśmy w stanie usunąć ja całkowicie. Nowoczesny sprzęt i delikatne materiały, których używamy w gabinecie, pozwalają nam, aby zabieg był bezbolesny dla pacjenta. Podsumowując: najważniejszy krok w kierunku pięknego i zdrowego uśmiechu wykonujesz Ty w trakcie codziennej higieny jamy ustnej. Dowiedz się jak. Zapraszamy na profesjonalne czyszczenie zębów połączone z indywidualnym instruktażem u naszej higienistki stomatologicznej. Przydatne artykuły: Etapy i koszty leczenia ortodontycznego Zapraszamy do zapoznania się z cennikiem leczenia w naszym gabinecie.
Vz59ftZ. 98qbbmss89.pages.dev/18698qbbmss89.pages.dev/20298qbbmss89.pages.dev/27998qbbmss89.pages.dev/22898qbbmss89.pages.dev/1998qbbmss89.pages.dev/20398qbbmss89.pages.dev/37398qbbmss89.pages.dev/16698qbbmss89.pages.dev/330
jak powinny wyglądać zęby po zdjęciu aparatu
