Dlatego tu przy wyborze psa rasowego mamy wybór pod względem charakteru w przeciwieństwie do kundelka. Pies rasowy kiedy dorośnie będzie wzorowy pod względem wyglądu i charakteru, ponieważ już na początku możemy wybrać rasę, która będzie nam odpowiadać. Dodajmy, że rasowy pies został wyhodowany w konkretnym celu.
obejrzyj 01:38 Thor Love and Thunder - The Loop Czy podoba ci się ten film? Kundel Rasa psa/Nazwa Kundel Pochodzenie/Nazwa Najczęściej błąkają się po mieście i ulicach Kolor dowolne umaszczenie Sierść dowolna Grupa Psy, psy nierasowe Popularne też w: Wszędzie Inne nazwy kundelek, pies nierasowy, mieszaniec, wielorasowiec,kundel Pies nierasowy – pies, który nie jest zaliczany do żadnej z ras psów. Potocznie określany również jako mieszaniec, wielorasowiec lub kundel. Mieszaniec labradora i owczarka niemieckiego Charakterystyka Między mieszańcem (wielorasowcem) a kundlem istnieje wyraźne rozgraniczenie. Mieszaniec jest wynikiem skrzyżowania dwóch odrębnych ras. Kundel natomiast jest potomkiem psów nieokreślonego pochodzenia, kundli lub mieszańców. W Anglii, kolebce wielu ras i wystaw kynologicznych, istnieje podział psów na: thoroughbred – psy będące potomkami rodowodowych rodziców tej samej rasy, czyli psy rasowe (pod warunkiem, że rodzice mieli uprawnienia hodowlane) inter-bred – psy określane tym mianem to potomstwo psów tego samego typu, ale różnych ras np. charta afrykańskiego i charta węgierskiego cross-bred – nazwa mieszańców pochodzących od rasowych rodziców innej rasy i typu, np. potomek dobermana i wyżła niemieckiego długowłosego half-bred – psy będące efektem skrzyżowania się psa rasowego (rodowodowego) z nierasowym mongrel – psy będące potomkami nierasowych rodziców. Opis Kundelki najwierniejsze psy często przybłędy są zmiksowanym połączeniem np. Kundla z kundlem rasowego z kundlem . Przeczytaj... Dzień Kundelka Zobacz też Psy Gończe Beagle • Gończy berneński • Gończy Hamiltona • Gończy siedmiogrodzki• Gończy polski • Posokowiec • Posokowiec bawarski• Posokowiec hanowerski Pasterskie Border collie • Owczarek francuski briard • Beauceron • Czechosłowacki wilczak• Kuvasz • Puli • Owczarek niemiecki• Welsh Corgi Cardigan • Welsh Corgi Pembroke • Duży szwajcarski pies pasterski• Komondor Pupilki Cocker Spaniel Angielski • Cocker Spaniel Amerykański • Biszon Kędzierzawy • Chihuahua• Maltańczyk • Pekińczyk • Hawańczyk Różnej wielkości Elo • Kundelki Płochacze Clumber Spaniel • Cocker Spaniel Angielski • Cocker Spaniel Amerykański • Kooikerhondje• Płochacz niemiecki • Field Spaniel • Springer spaniel angielski• Springer spaniel walijski • Sussex Spaniel Terriery Yorkshire Terrier • Jack Russel Terrier • Parson Russell terrier Retrievery Labrador Retriever • Golden Retriever • Chesapeake Bay retriever • Nova Scotia Duck Tolling Retriever
Wiedza o psach. Wiek psa – ile „ludzkich lat” ma Twój pupil? Wiedza o psach. Przed kilkoma laty bardzo popularne było stwierdzenie, że rok życia psa to mniej więcej tyle, co siedem ludzkich lat. W rzeczywistości przeliczenie psich lat na ludzkie nie jest takie proste. Z najnow.
8 minutes Psy mogą się między sobą bardzo różnić w kwestii wzrostu. Niektóre psiaki potrafią być naprawdę malutkie, tak jak maltańczyki, za to inne cechuje bardzo imponujący wzrostu, tak jak ma to miejsce w przypadku dogów niemieckich. Jednak bez względu na to, jaki jest wzrost psa, będzie on twoim najlepszym przyjacielem. Wzrost twojego psa zależy przede wszystkim od jego rasy, ale również wieku, płci, a także stanu zdrowia. Małe psy osiągają swój docelowy wzrostu do mniej więcej szóstego miesiąca życia. W przypadku dużych ras, proces ten jest znacznie dłuższy i może trwać nawet do ukończenia przez czworonoga pierwszego roku życia. Czego się dowiesz z tego artykuły: Wzrostu u psów może być bardzo różny w zależności od rasy czworonogaMałe psy rosną do mniej więcej szóstego miesiąca życiaDuże rasy psów rosną niemal dwa razy dłużej niż małe psiaki Jak długo rośnie pies Czy biorąc pod swoją opiekę psiaka, zastanawiałaś się, jak duży urośnie? Dla mnie wzrost mojego psa miał bardzo duże znaczenie podczas wyboru jego rasy. Bardzo zależało mi na tym, aby mój pupil należał do grona raczej małych psów. Wzrost psa w głównej mierze zależy od jego rasy, ale nie tylko. Psy tak jak i ludzie rosną jedynie do osiągnięcia pewnego wieku. Po tym etapie ich wzrost pozostaje niezmienny. Przebywając z szczeniakiem na co dzień, często możesz nie dostrzegać tego, jak staje się coraz większy i większy. Obejrzyj stare zdjęcia swojego pupila i zobacz, jak do tej pory się zmienił. Mój psiak nawet w dorosłym wieku nie jest dużych rozmiarów. Jednak gdy ostatnimi czasy wpadłam na zdjęcie, na którym miał 4 miesiące, to dopiero wtedy uświadomiłam sobie jak bardzo urósł. Od czego zależy wzrost psa To jaki twój pies ma wzrost w danym momencie swojego życia zależy od kilku różnych czynników. Jak się okazuje, w wielu przypadkach bardzo trudno jest porównywać cechy wyglądu psiaków między sobą. Dlatego też kwestię wzrostu psa powinniśmy rozpatrywać z kilku różnych perspektyw. Wiek psa Wzrost twojego psa w bardzo dużym stopniu zależy od wieku, w jakim znajduje się twój czworonożny przyjaciel. Szczeniaki są zdecydowanie mniejsze niż dorosłe psy. W większości przypadków różnica ta bywa naprawdę widoczna. Jednak w przypadku niektórych ras psów, wzrost psiaka wraz z jego dorastaniem jedynie trochę wzrasta. Nie jest to aż tak ogromna różnica w przypadku ludzi, gdzie wzrost dziecka, a dorosłej osoby jest bardzo różny względem siebie. Wiek psa wyznacza również moment, w którym ciało psiaka przestaje rosnąć. Zazwyczaj ma to miejsce do około pierwszego roku życia szczeniaka. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat etapów życia twojego czworonożnego przyjaciela, to odsyłam cię do innego mojego artykułu, który znajdziesz TUTAJ. Rasa psa a jego wzrost Cechą, która ma chyba największy wpływ na wzrost twojego psa jest to, jakiej jest on rasy. Ma to ogromne znaczenie jeśli mówimy o tym, jak długo rośnie pies. To właśnie rasa psiaka jest głównym wyznacznikiem tego, że dany pupil będzie małym, średnim, czy też naprawdę dużym psem. Pośród małych ras psów możemy wymienić takie jak chihuahua, maltańczyk czy też york. Te pieski charakteryzują się naprawdę niewielkim wzrostem. Takie rasy potrzebują szczególnej uwagi, ponieważ z powodu swojego rozmiaru, są narażone na różnego rodzaju niebezpieczeństwa, które w żaden sposób nie dotyczą większych pupili np mogą spaść z twojego łóżka robiąc sobie przy tym krzywdę. Z drugiej jednak strony możemy wyróżnić rasy naprawdę dużych psów. Pośród nich z pewnością znajdzie się dog niemiecki, mastif tybetański czy bernardyn. Te psy mogą urosnąć do naprawdę dużych rozmiarów. Różnica we wzroście pomiędzy psami zaliczanymi do małych ras, a tych dużych potrafi być nawet kilkukrotnie większa. Co ciekawe, najtrudniej przewidzieć wzrost kundelków. Ze względu na fakt, że nie możemy określić jednego z góry przyjętego wzorca tej rasy, to wzrost kundelków może być naprawdę różny. Możemy spotkać zarówno psiaki wielkością przypominające maltańczyka, jak tak duże jak owczarek niemiecki. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat rasy, jaką jest kundelek, odsyłam cię do mojego wpisu, który znajdziesz TUTAJ. Stan zdrowia pupila Psi wzrost może również zależeć od tego, jaki jest stan zdrowia psa. Na skutek choroby, ciało psiaka może nie rosnąć tak szybko, jak w przypadku innych przedstawicieli tej rasy. Tego rodzaju nieprawidłowości nie zawsze są możliwe do dostrzeżenia, gdy psiak jest jeszcze na etapie bycia szczeniakiem. W efekcie psiak może przestać rosnąć o wiele wcześniej, niż ma to miejsce w przypadku zdrowych piesków. Możliwa jest również sytuacja, w której faza wzrostu psiaka nie jest tak intensywna jak w przypadku innych czworonogów tej samej rasy. Płeć psa Bardzo znaczącym czynnikiem mającym wpływ na wzrost psa jest to, jakiej jest on płci. Z reguły samice będą cechowały się niższym wzrostem niż samce. Możemy zaobserwować to właściwie w przypadku wszystkich ras psów. Psiaki płci męskiej osiągają większy wzrost. Towarzyszy temu jednocześnie większa waga u czworonoga. Dlatego też analizując wzorzec danej rasy możemy zauważyć, że oddzielnie podawane są informacje dotyczące oczekiwanego wzrostu i wagi u samców, a oddzielnie u samic. Nie tworzy się jednej uśrednionej wartości dla obu płci. Jak długo rośnie pies Wiesz już jakie czynniki mają bezpośredni wpływ na to, jaki będzie wzrost twojego psa. Jednak czy wiesz, jak długo trwa okres, w którym ciało twojego czworonożnego przyjaciela rośnie? Psiaki tak jak i ludzie rosną jedynie do pewnego etapu swojego życia. Gdy go osiągną, ich wzrost pozostaje już taki sam. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat tego, jakie są poszczególne etapy życia twojego psa, to odsyłam cię do wpisu, który znajdziesz TUTAJ. Jak długo rosną małe psy Długość okresu w którym rośnie pies zależna jest od tego, czy należy on do grona małych, czy dużych psów. Różnica ta jest dość znacząca, dlatego uważam, że jest to bardzo interesująca kwestia. Ciało psiaków zaliczanych do małych ras rośnie mniej więcej do szóstego miesiąca życia psiaka. Po tym czasie twój pupil pozostaje już w takim samym wzroście. Nie oznacza to jednak, że twój psiak przestanie czuć się już szczeniakiem. To, że jego ciało przestało rosnąć nie ma bezpośredniego wpływu na jego rozwój psychiczny. Szczenięcy okres trwa u psiaków do około pierwszego roku życia. Dlatego jeśli myślisz, że twój mały psiak szybciej niż duże psy zyska dojrzałość psychiczną i wyzbędzie się młodzieńczych zachowań, to niestety jesteś w błędzie. Jak długo rosną duże psy Psy zaliczane do grona dużych psów rosną mniej więcej do ukończenia pierwszego roku życia. Jest to zdecydowanie dłużej niż ma to miejsce w przypadku małych ras psiaków. Pewnie zastanawiasz się z czego wynika ta różnica? Nie da się ukryć, że okres rośnięcia u dużych psów jest niemal dwa razy dłuższy niż w przypadku niewielkich czworonogów. Odpowiedź na to pytanie jest oczywista, jakby się dłużej nad tym zastanowić. Ciało dużego psa potrzebuje więcej czasu, aby urosnąć od malutkiego szczeniaczka, do dorosłego osobnika. Proces dorastania nie może postępować zbyt szybko i gwałtownie, ponieważ byłoby to zbyt duże obciążenie dla organizmu psa. Dlatego też z tego powodu, proces rośnięcia w przypadku dużych psów trwa aż do dwunastu miesięcy. Czy wzrost psa ma znaczenie Rozumiem jednak dlaczego niektórzy preferują małe, a inni duże psiaki. Jest to osobisty wybór każdego psiego opiekuna. Małe psy są dobrym wyborem, gdy twoja przestrzeń mieszkalna jest mocno ograniczona. Z kolei posiadając dom z ogrodem możesz chcieć, aby obecność psa była widoczna, dlatego wówczas decydujesz się na jedną z dużych ras. Jedno jest praktycznie pewne. Bez względu na to, jaki będzie wzrost twojego pupila zostaniecie najlepszymi przyjaciółmi. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat tego jakie są wady i zalety dużych psów w zestawieniu z tymi małymi, odsyłam cię do innego mojego wpisu, który znajdziesz TUTAJ. A ty biorąc pod swoją opiekę psiaka, brałaś pod uwagę jego wzrosty, czy też była to dla ciebie sprawa drugorzędna? Jeśli masz do mnie jakieś pytania, chcesz abym poruszyła jakiś temat w kolejnym wpisie, to koniecznie podziel się tym ze mną w sekcji komentarzy. Autor: Klaudia, wielka miłośniczka psów Piesek u mojego boku uczy mnie cieszyć się każdą chwilą, a każdy kolejny dzień postrzegać jako szansę na nową, wspaniałą przygodę. Szukając bratniej duszy znalazłam ją w psich mądrych oczach. Posty, które mogą Cię zainteresować
Poradnik krok po kroku. Hodowla kotów rasowych to pasja i źródło utrzymania, znane ludziom już od co najmniej kilku wieków. Założenie własnej hodowli wymaga dzisiaj spełnienia szeregu wymogów formalnych i sumiennego przygotowania. Hodowla kotów rasowych to pasja i źródło utrzymania, znane ludziom już od co najmniej kilku wieków.
Jak długo rośnie pies kundel?Jak powinien wygladac beagle?Ile żyje pies bigiel?Kiedy beagle jest dorosly?Czy beagle mogą żyć na podwórku?Jak poznać czy szczeniak będzie duży?Jak długo rośnie pies gończy polski?W jakim wieku Amstaff przestaje rosnąć?Czy są beagle miniaturki? Te odważne psy o silnej budowie mają wesołe usposobienie, są zwarte i wysportowane. Ich krótka, gęsta i odporna na warunki pogodowe sierść może mieć różne umaszczenie (więcej szczegółów dostępnych we wzorcu rasy). Beagle osiągają wzrost 33-40 cm i ważą około 10-11 długo rośnie pies kundel?To, kiedy nastąpi ich skostnienie, zależne jest od czynników genetycznych oraz środowiskowych. Płytki wzrostowe zamykać się mogą w wieku sześciu, ale i trzydziestu sześciu miesięcy. W dużym uogólnieniu przyjmuje się, że wzrost u dużych ras kończy się około 18 miesiąca życia, a u ras małych w ciągu pierwszego powinien wygladac beagle?Wygląd ogólny : Mocny, krępej budowy, średniej wielkości pies gończy, raczej szlachetny niż ociężały. Zachowanie – Charakter : Wesoły, odważny, energiczny i zdecydowany, czujny i inteligentny. Ruchliwy i żyje pies bigiel?12 – 15 yearsKiedy beagle jest dorosly?Dojrzałość osiągają w wieku 1,5-2 lat. Długość życia szacuje się na 12 do 15 lat. Szatę mają krótką, gęstą i przylegającą. Umaszczenie według wzorca FCI: każdy dopuszczalny kolor psa gończego poza wątrobianym, koniuszek ogona beagle mogą żyć na podwórku?Są to psy bardzo wytrzymałe, radzą sobie w różnych warunkach pogodowych. Beagle nie powinny jednak mieszkać na dworze. Mogą wytrzymać na mrozie nawet kilka godzin, jednak nie powinno się tego nadużywać, żeby nie wpłynąć negatywnie na ich zdrowie. Podobnie jest z wysokimi poznać czy szczeniak będzie duży?Jak rozpoznać czy pies będzie duży? Wystarczy spojrzeć na szczeniaka! Jeśli szczeniak, nawet bardzo młody, jest całkiem spory, wyrośnie na dużego psa. Jeśli jednak jest maleńki i niepozorny, nie osiągnie zbyt dużych długo rośnie pies gończy polski?Rozmiarwzrost: psy 55–59 cm, suki 50–55 cm masa ciała: 18–30 kgSierśćszata: gładka i lśniąca umaszczenie: czarne podpalane, czekoladowe podpalane lub rude w różnych odcieniachCharakterenergiczny, odważny, inteligentny, łagodnyDługość życia14–15 latW jakim wieku Amstaff przestaje rosnąć?Informacje zebrane od hodowców i właścicieli pozwalają stwierdzić, że półtoraroczny amstaff posiada już optymalny wzrost i wagę osobnika dorosłego. Wymiary amstaffa stają się już stabilne, a rozwój fizyczny zostaje są beagle miniaturki?Do dziś rodzą się małe, „niewymiarowe” szczenięta. Dlatego twórcy wzorca określili tak dużą tolerancję wysokości w kłębie. Niemniej, rasa „beagle miniaturka” jako taka nie istnieje.
Tempo to zależy w dużej mierze od przynależności rasowej- koty małych ras dojrzewają szybciej, np. kot abisyński czy kot syjamski, osiągają dojrzałość płciową w wieku 4- 5 miesięcy, a koty dużych ras np. maine coon, kot norweski leśny w wieku jednego roku. W przypadku większości ras koty osiągają dojrzałość między 6- 9
Aktualności PORADY Wiek psa – jak przeliczyć wiek psa na ludzki? Psi-salonik 17 stycznia 2021 Do niedawna panowało przekonanie, że 1 rok życia psa to 7 lat ludzkich. W ten sposób mówi się, że 3-letni pies jest odpowiednikiem 21-letniego człowieka, podczas gdy 10-letni pies jest … Read More
Do jakiego wieku rosną stopy? pokaż odpowiedź. Statystycznie dziewczęca stopa rośnie do 14 roku życia, a chłopięca do 16. Jakie są rodzaje stóp?
Przy okazji zbliżającego się okresu świątecznego, kiedy to zainteresowanie nabyciem psa rośnie i rośnie, postanowiłam wydać na świat taką oto przyjemną notkę. Jak wybrać psa dla dziecka, aby był to wybór odpowiedni? Czym się kierować? Jaka rasa będzie odpowiednia – a może lepiej wziąć kundelka? Nie od dziś wiadomo, że Polacy uważają psa za doskonały prezent pod choinkę dla dziecka – zwłaszcza dziecka, które o tego psa prosi cały rok. Nie ma nic bardziej rozkosznego i obfitującego w magię świąt jak mały puszek-kłębuszek, który przewiązany czerwoną kokardką niezdarnie wybiega spod choinki, aby zimnym nosem i merdającym ogonem przywitać się ze swoim małym panem. Jaka rasa psa dla dziecka?Rasa psa wydaje się być najważniejsza, gdy pies ma być podarowany dziecku na prezent. Czego wymaga się od psa dla dziecka? Przede wszystkim cierpliwości, delikatności, wyrozumiałości, wychowania, a także funkcji on/off. Gdy byłam mała, na bazarze niedaleko mojej babci sprzedawali takie pieski na baterie – polecam, świetnie spełniają wszystkie oczekiwania. Jedną z najchętniej wybieranych dużych ras są labradory. Dlaczego? Podobno to świetne „psie niańki”, które praktycznie „same się wychowują” i zawsze „wiedzą, jak się zachować”. Muszę chyba zedrzeć okrutnie ten światopogląd, bowiem labradory to psy z natury myśliwskie, doskonale aportujące (i kochające zabawki, również czyjeś), a do tego psy mało świadome swojego dużego skądinąd ciała. Uderzenie psiego ogona może spokojnie zwalić małe dziecko z nóg. Drugim wyborem są yorki – dlaczego? Bo są małe, urocze, nie zrobią dziecku krzywdy i można się pochwalić znajomym, a poza tym nie wymagają zbyt wiele. Yorki jednak to teriery, z ogromną pasją do łapania wszystkiego, co małe, dość niecierpliwe, zwłaszcza do dzieci, i wcale niełatwe w ułożeniu. Dodatkowo – bardzo delikatne. O ile labradorowi przytulenie dziecka niewiele zrobi, prócz może poczynienia dyskomfortu, o tyle przytulenie yorka może po prostu go połamać, zwłaszcza jak dziecko swoim dziecięcym zwyczajem się na piesku położy. Może więc kundelek? Tutaj spotkałam się z opinią, że dla dziecka lepiej adoptować kundelka, bo w sumie przed znajomymi się nie pochwalimy, ale mniej będzie „szkoda” go oddać. Pomijam, że z takim nastawieniem nie powinno się dostać nawet wszy łonowej. Niemniej, kundelki uważane są za „dzielne” (cokolwiek to znaczy), obdarzone nieziemskim wprost zdrowiem, mądre i wierne. Połowa to kłamstwa, a połowa dotyczy wszystkich psów. Dodatkowo, szczeniak kundelka może wyrosnąć na psa, który niekoniecznie odpowiada naszym oczekiwaniom. Zazwyczaj na prezenty wybierane są szczeniaczki, bo przecież pies powinien wychowywać się z dzieckiem i razem z nim rosnąć. Zapomina się chyba tutaj o kilku kwestiach. Dziecko w wieku poniżej 2 lat z fascynacją przebywa głównie na podłodze, biorąc do buzi wszystko, co znajdzie. Może to być również psia kupa, albo choćby i dziecięca rączka, która podczas raczkowania wylądowała w kałuży sików. Dziecko do 4 roku życia niekoniecznie jest super wychowane, a już na pewno nie wie, jak obchodzić się z psem. Tutaj zaznaczyć należy, ze dorosły pies według ostatnich badań naukowców przypomina rozwojem właśnie 4-letnie dziecko. Oznacza to, że w domu są dwa maluchy, i oba mają czasami idiotyczne pomysły. Dziecka nie zostawi się z psem samego, nawet jeśli pod opieką dorosłych bawią się super i nigdy nie dochodziło do żadnych starć. Jest to po prostu zbyt ryzykowne dla obu z psem po świętach?Wiedzą tajemną zdaje się być fakt, że puszek-kłębuszek rośnie. A zanim urośnie, to sika w domu, boleśnie szczypie dziecko ostrymi jak igiełki zębami, niszczy ukochane meble za kilka tysięcy, bezlitośnie wdeptuje kupę w piękny dywan z długim włosem i wymaga, aby wychodzić z nim co 2 godziny, nawet w nocy. I nadchodzi potem czas ferii zimowych, kiedy po raz pierwszy nie ma co zrobić z psem. Często jednak idzie sobie jakoś z tą niewiedzą poradzić – na szczęście szczeniak przestał już sikać ciągle (teraz sika prawie ciągle), a nadal wygląda uroczo. Wciśnie się go gdzieś do rodziny, która będzie zauroczona jego słodkimi oczkami, a potem szybko wyjdzie, zanim załatwi się po raz pierwszy. Następnie przychodzi kolejny ciężki czas, czyli Wielkanoc. Tutaj jest już gorzej, bo pies ma około pół roku, może pokazywać rogi, jeśli zaczyna dorastać, a nadal trudno go opanować. Nie zostawimy go nikomu, więc robimy święta u siebie. Ciotka Zośka narzeka, że pies podarł jej rajstopy, kiedy entuzjastycznie na nią skakał, a wujek Kazio ciągle poucza nas, że pies to powinien być na dworze, bo kto to widział trzymać psa w domu? A potem przychodzą wakacje… I tutaj kończy się większość psiego szczęścia. W wakacje schroniska zapełniają psie podrostki, które mają już prawie rok, a często nie znają za bardzo świata, nie są wychowane. A przecież niewychowanego psa nikt nie zabierze na wakacje, no nie? I jeszcze te ograniczenia – trzeba by się wysilić i szukać miejsca, gdzie z psem można, a potem jeszcze po nim sprzątać! Co gorsza, nagle okazuje się, że ukochany puszek wcale nie kocha dzieci, a przecież powinien, bo psu nie wolno na dziecko warknąć, dotknąć rzeczy dziecka, za to dziecku wolno wszystko – bo pies jest prezentem dla niego. Trudno, oddamy go do schroniska, przecież schronisko to hotel dla psów i ktoś na pewno takiego pieska weźmie. A my damy dziecku nowego, wszak święta już za pół roku! Wychowanie i nauka odpowiedzialnościMając dziecko, jesteśmy odpowiedzialni za drugą istotę – jej zdrowie, wychowanie, wykarmienie, zapewnienie odpowiednich warunków bytowych. Nie inaczej jest z psem, niezależnie od tego, jak kogo boli porównanie dziecka i psa. Jeśli bierzemy psa, bo uważamy, że wychowanie dziecka z psem będzie korzystniejsze zwłaszcza dla dziecka, to zapewne mamy rację – do pewnego stopnia. Obecność psa faktycznie może nauczyć dziecko dzielenia się, tego, że nie zawsze wszystko można, że zwierzę to obowiązek, w imię którego czasem trzeba zrezygnować z przyjemności, czy to nabytych, czy to zaplanowanych. Sam pies jednak tego dziecka nie nauczy. Dlaczego? Dlatego, że za wychowanie zarówno dziecka, jak i psa odpowiedzialni są dorośli – w tym przypadku rodzice i jednocześnie właściciele. To oni muszą nauczyć dziecko prawidłowych relacji z psem i odwrotnie. To oni są odpowiedzialni za wychodzenie na spacery z psem, nauczenie go posłuszeństwa, podstawowych komend. Pies sam z siebie nie będzie wiedział, jak zachowywać się w stosunku do dziecka, co można mu zrobić, a czego nie można, dlaczego zabawki rozrzucone na podłodze nie mogą być zabawkami psimi, a jedzenie położone przez dziecko na dywanie – nie może być zjedzone przez psa. Dziecko też nie będzie wiedziało samo z siebie, że psu nie należy przerywać snu ani jedzenia, że nie można zabierać mu gwałtowanie zabawek, ciągnąć go za uszy, ogon, biec do niego z krzykiem i machaniem rąk. Żadne z tych dwóch uroczych stworzeń nie nauczy drugiego odpowiedniego zachowania, bo to stworzenia z dwóch różnych gatunków, które dodatkowo potrzebują opieki kogoś, kto zna normy i zasady obowiązujące w społeczeństwie czy domu, trzyma się ich i jest w stanie je wpoić drugiemu stworzeniu. Biorąc więc psa do dziecka w obojętnie jakim wieku, musimy być świadomi, że odtąd czeka nas podwójny wysiłek związany z wychowaniem, podwójna potrzeba poświęcania czasu i pieniędzy oraz dwa razy tyle trosk. I nawet pies kupiony dla dziecka może okazać się agresywny – a wówczas będzie to wyłącznie wina dorosłych. Wiele osób decyduje się na psa dla dziecka, aby nauczyć swoją pociechę odpowiedzialności. Na czym ta odpowiedzialność miałaby polegać? Jestem w stanie zrozumieć uczenie odpowiedzialności nastolatka, który zawsze chciał mieć psa, ale jest również w stanie odłożyć ze swojego kieszonkowego na zakup zabawek czy będzie mógł – bez ryzyka, że coś się stanie – wyjść z psem na spacer. Natomiast 10-letnie czy młodsze dzieci wychodzące na spacer z psem to zazwyczaj, niestety, wielka pomyłka. Zupełnie nie uczy to odpowiedzialności – dziecko zmuszone do wyjścia z psem będzie to odbierać jako przykry obowiązek, podobnie jak chodzenie do szkoły. To, że dziecko chodzi do szkoły, nie znaczy, że jest odpowiedzialne – po prostu wie, że musi. O tym, dlaczego wypuszczanie dzieci na spacer z psem jest pomyłką, pisałam w poprzedniej notce. Cała odpowiedzialność za psa, zarówno według zasad etyki, moralności, jak i prawa, spada na osobę dorosłą, czyli rodzica. Dziecko może uczyć się tej odpowiedzialności raczej na zasadzie obserwowania prawidłowego postępowania rodzica, rozmawiania z nim na ten temat czy współuczestnictwa w zajęciach przy psie. Zrzucanie tej odpowiedzialności na dziecko nie jest dobre, bo zazwyczaj nikt na tym nie korzysta – dziecko nie zna jeszcze metod wychowania, które są oczywiste dla dorosłego, pies niekoniecznie będzie dziecka słuchał, a rodzica to wszystko może frustrować. W żadnym wypadku pies nie nauczy dziecka natomiast dawanie psa jako prezentu nauczy dziecko? Na przykład tego, że jeśli będzie długo prosić, to w końcu wyprosi – i może mieć wszystko. Jak również, niestety, często tego, że pies to zabawka, przedmiot, który można znaleźć pod choinką, tuż obok kolejki czy lalki Barbie. Wielu rodzicom wydaje się, że to taki czarodziejski prezent, podarowany dziecku – żywe stworzenie, które będzie towarzyszyć pociesze przez jej życie. Nikt natomiast nie widzi obowiązków, które czają się za progiem. Niebezpieczeństwo płynie również z innej strony. Najczęściej psa na prezent szuka się mniej więcej od początku grudnia. Jeśli ma to być pies rasowy, to jest ogromna wręcz szansa, ze rasowy nie będzie, choć zapłacimy za niego kilkaset złotych. Rodowód rodowodowi nierówny, a poszukiwania w pośpiechu to doskonała okazja dla tych, którzy chcą na psach zwyczajnie zarobić. Co więcej, w swojej rasie nie znam porządnego hodowcy, który sprzedałby psa „na prezent” osobie, która po prostu się zgłasza i mówi, że szuka słodkiej kulki dla dziecka. Co to oznacza? Że jest ogromna wręcz szansa, że szczeniak kupiony w niepewnym miejscu, po całym stresie związanym ze zmianą domu i kontakcie z wieloma nowymi osobami, w tym dziećmi, które przez psy postrzegane są nieco inaczej, po prostu się rozchoruje. I w Boże Narodzenie będziemy szukać weterynarza, który za kupę kasy będzie próbował postawić naszego szczeniaka na łapy i przywrócić mu zdrowie. I to może się niestety nie udać. Niech Was nie zmylą słodkie słówka i zapewnienia! Emocje i chęć podarowania „prezentu” dziecku są często tak silne, że niedoświadczony przyszły właściciel nie wie nawet, na co zwrócić uwagę przy kupnie szczeniaka. Co więcej, okres zimy to chyba jeden z gorszych okresów do socjalizacji szczeniaka. Jest zimno, człowiekowi nie chce się na długo wychodzić, a w duże mrozy i pies marznie. Wolniej łapie naukę załatwiania się na dworze, ma mniej kontaktów z innymi psami. O ile osoba, która planowała wzięcie psa od długiego czasu, poradzi sobie z tymi problemami, bo będzie zdeterminowana, o tyle ludzie w domu, gdzie pies pojawił się jako prezent, nawet mogą nie mieć świadomości, jak jest to istotne. Co zamiast tego?Zamiast ulegać modzie i emocjonalnym potrzebom dawania dziecku psa na prezent, podejdźmy do sprawy rozsądnie. Dziecko zapewne, w przypływie otrzymania wielu nowych rzeczy, nie będzie płakać, że po choinką nie ma psa. Co więcej, większość prezentów bożonarodzeniowych szybko trafi w kąt, i tak samo stałoby się zapewne z psem po pierwszym entuzjazmie, zwłaszcza gdy ten słodki szczeniaczek wysikałby się na dziecięce łóżko, pogryzł ulubioną lalkę albo użarł dziecko w stopę, chcąc się bawić. Zamiast tego warto pokazać dziecku, że posiadanie psa jest naprawdę poważną decyzją, do której trzeba się przygotować, i którą trzeba przemyśleć. Wyjścia są w sumie dwa. Na początek, niezależnie od wybranej drogi, warto usiąść z dzieckiem i wytłumaczyć mu – stosownie do wieku – jak będziecie przygotowywać się do przybycia psa i co pies zmieni w Waszym życiu. A zmieni wiele – będzie trzeba wychodzić na spacery, nawet jak jest zimno, pada deszcz czy panuje choróbsko. Trzeba będzie jeździć do weterynarza na zastrzyki. Trzeba będzie nauczyć psa wielu rzeczy, a wcześniej może zdarzyć się, że będzie on niegrzeczny, na przykład zniszczy dziecku zabawki. Warto pokazać, że pies to wspólna decyzja, i każdy będzie miał jakieś zadania z nim związane, stosowne oczywiście do wieku – i że nie jest on człowiekiem, więc dziecko nie pobawi się z nim jak z kolegą z podwórka. Potem musimy się zastanowić, czy chcemy szczeniaka, czy psa dorosłego. To drugie rozwiązanie polecam szczególnie tym osobom, które psa nigdy nie miały – znalezienie dobrego domu tymczasowego, gdzie są dzieci, i psa, który będzie odpowiadał nam charakterem (spokojny, zrównoważony, lubiący dzieci i cierpliwy), wielkością oraz wyglądem, to najbezpieczniejsze rozwiązanie. Dorosły pies nie budzi takich szalonych emocji jak szczeniak, co może być przydatne zwłaszcza w przypadku mniejszych dzieci, które z większą rozwagą będą traktowały psa dorosłego. Co więcej, najlepiej znaleźć tego psa niedaleko swojego domu – i umówić się kilka razy na wizyty oraz spacery. Dziecko pozna psa powoli, wraz z innymi dziećmi, którym pies nie jest obcy. My poobserwujemy czworonoga i stwierdzimy, czy to faktycznie „ten”. W przypadku psów rasowych, szukajmy dobrej hodowli, w której dostaniemy wsparcie hodowcy, a także zobaczymy warunki – więcej o tym w notce o dobrych hodowlach. W ok. 40% znanych mi przypadków, które były tak prowadzone, okazywało się, że dziecko szybko traci zainteresowanie psem, i – co było oczywiste od początku – nie można wymagać, aby brało udział w jego wychowaniu. I znów wychodzi na to, co powtarza się niejednokrotnie – pies to decyzja i odpowiedzialność dorosłych. Cały ten proces poznawania psa, wzięcia psa, którego charakter jest znany, i który nie wymaga od nas aż takiego zaangażowania w wychowanie od szczeniaka, a także potem kompletowanie wyprawki, decydowanie, gdzie pies ma spać – pokazuje dziecku wagę decyzji o posiadaniu czworonoga. Co więcej, uczy je też, że na wszystko trzeba zapracować, i nic nie ma od razu – wówczas uczymy cierpliwości, mamy czas, aby przekazać dziecku istotne informacje o tym, kim jest pies i dlaczego nowego członka rodziny należy traktować tak, a nie inaczej. Dzieci są bardzo chłonne na wiedzę, i z pewnością o wiele korzystniej zaowocuje taki długi proces oczekiwania na psa, połączony z zaangażowaniem dziecka, niż otrzymanie słodkiego szczeniaka na prezent. O autorze PaulinaGłównodowodząca załogą Białego Jacka i przyjaciół. Obecnie opiekunka dwóch terierów – JRT i teriera irlandzkiego. Zawodowo copywriterka i redaktorka. Prywatnie żona i matka. Wielbicielka mleka z kawą, soczystych, kwaśnych jabłek i świętego spokoju. Osiem lat temu postanowiła utrudnić sobie życie, biorąc pod dach pierwszego teriera. Jak widać po liczebności stada, nie uczy się na błędach. Jedyna przedstawicielka płci żeńskiej w pięcioosobowej rodzinie.
Rasa: mieszaniec. Rafi - uroczy, dobrze zbudowany, zadbany psiak w typie teriera. W wieku około 2 lat, wagowo 12 kg i 38 cm. Usposobienie wesołe i przyjacielskie wobec człowieka. Pies silny, odważny i bystry. Pierwszy chętny do wszystkiego, ale przy tym cierpliwy, czeka kiedy przyjedzie jego kolej do wyjścia.
Właśnie zastanawiasz się nad przyjęciem do domu czworonoga? Nie ma nic złego w opiekowaniu się rasowym psem, ale i kundelkom niczego nie brakuje. 1. Nie musisz chodzić na wystawy psów Jako opiekuna kundelka nie dotyczą cię wystawy psów rasowych – a więc dojazdy, koszty, stres dla ciebie i zwierzaka… Żaden sędzia nie będzie mu grzebał w paszczy i macał zębów, nikt nie będzie oceniał, czy ma dobry odcień sierści ani czy jądra są idealnej wielkości. Prawdopodobnie jedyną osobą, która tak dokładnie przejrzy twojego psa, będzie lekarz weterynarii. Ale to dla zdrowia, a nie ze względów estetycznych. 2. Mieszaniec ma niepowtarzalny charakter Charakter twojego psa jest jedyny w swoim rodzaju – nie ma drugiego takiego samego psa o identycznych cechach. Ty znasz go najlepiej, więc wiesz, co go cieszy, czego się boi, czego nie lubi. Masz szansę stworzyć z nim niesamowitą więź! 3. Hodowca cię nie interesuje Istnieje wielu hodowców, którzy szczeniakami zajmują się nie do końca tak, jakbyśmy sobie tego życzyli. Nie mówiąc już o pseudohodowlach… A znalezienie naprawdę dobrego, sprawdzonego hodowcy, który dba o fizyczne i psychiczne cechy danej rasy, nie jest łatwe. Wybierając mieszańca, nie masz tego problemu – nie trafisz bowiem na ludzi, którzy będą chcieli wyłącznie na tobie zarobić. Po prostu z tysięcy czekających na domy czworonogów wybierasz takiego, który odpowiada ci wiekiem, wyglądem i – przede wszystkim – charakterem. 4. Kundelki do wzięcia są wszędzie Zakrojone na szeroką skalę poszukiwania idealnej hodowli ci nie grożą, bo najcudowniejszy na świecie kundelek może się czaić tuż za rogiem – i to dosłownie… Albo w najbliższym schronisku. A nierzadko zdarza się, że po szczeniaka rzadkiej rasy trzeba jechać nawet za granicę. 5. Mieszaniec nie kosztuje fortuny Rasowy szczeniak to wydatek nawet kilku tysięcy złotych. Pies ze schroniska jest za darmo – czasem musisz opłacić koszty leczenia, ale ta suma jest przeznaczana na leczenie kolejnych zwierzaków. Kwota, którą zaoszczędzisz na zakupie rasowca, pozwoli ci utrzymywać mieszańca przez kilka miesięcy. 6. Niepotrzebny ci pies do konkretnych zadań Jeśli nie jesteś myśliwym ani pasterzem owiec, nie musisz mieć psa konkretnej rasy, który spełniałby określone funkcje. Na przykład foksteriera wyhodowano po to, by pomagał w polowaniach. Jamnik to norowiec, służył do wypłaszania małych zwierząt z jam. Owczarki chętnie pilnują stad owiec. O ile nie szukasz psa do takich zadań, spokojnie możesz wybrać mieszankę cech różnych ras. 7. Kundel to najlepsza mieszanka Kundel to wielorasowiec, czyli pies złożony z kilku różnych ras. W jednym psie masz więc co najmniej dwa inne – to dopiero okazja! To połączenie najlepszych cech fizycznych i psychicznych psów, które weszły w skład danej mieszanki – natura wybiera bowiem najlepiej. Oznacza to też, że w niektórych przypadkach – ras agresywnych czy narażonych na choroby genetyczne – niepożądane cechy mogą zostać złagodzone. 8. Masz wyjątkowego przyjaciela Gdy przyjmujesz do domu rasowego psa, wiesz, jak będzie wyglądać i jakich cech charakteru się spodziewać. W wypadku mieszańca jest trudniej. Jeśli przygarnąłeś szczeniaka, możesz nie wiedzieć, ani jak będzie wyglądać, ani jakiej będzie wielkości. Ale to nic – twój zwierzak będzie jedyny w swoim rodzaju, a jego zachowanie w dużej mierze zależy od ciebie. 9. Ratujesz życie Schroniska pękają w szwach od bezdomnych zwierzaków. Część z nich znajduje wcześniej czy później domy, ale są też takie, które do końca życia nie wychodzą zza krat… Można więc śmiało przywołać pewne zdanie: „ratując życie jednego psa, nie zmienisz świata, ale świat zmieni się dla tego jednego psa”. 10. Walczysz z pseudohodowlami Niestety nadal wielu ludzi kupuje szczeniaki od pseudohodowców. Gdyby tego nie robili, rynek nielegalnych rozmnażalni umarłby śmiercią naturalną, a tak – interes się kręci. Biorąc psa ze schroniska, przyczyniasz się do zmniejszania bezdomności czworonogów w Polsce, a pseudohodowcom dajesz prztyczka w nos. 11. Wymyślasz nazwy nowych ras Ty też, mając mieszańca, możesz wymyślić nazwę jego rasy. Ba, możesz nawet wmawiać napotkanym ludziom, że taka istnieje – oczywiście traktując to jako dobry żart. No bo przecież czy nikt nie słyszał o azorze podkrakowskim albo kotolubie mazowieckim? 12. Robisz coś naprawdę dobrego Wszystkie żywe istoty zasługują na godne życie – niezależnie od rasy, koloru, wielkości, pochodzenia. Możesz przyjąć do swojej rodziny takie zwierzę towarzyszące, które dla ciebie będzie po prostu najlepsze. Nieważne, czy będzie to najpiękniejszy w kraju doberman, czy czarny kundelek. Otwórz serce i umysł, i podaruj kilkanaście lat życia psu, który dla ciebie będzie idealny.
o8Pz. 98qbbmss89.pages.dev/12798qbbmss89.pages.dev/5498qbbmss89.pages.dev/6098qbbmss89.pages.dev/6598qbbmss89.pages.dev/31498qbbmss89.pages.dev/30398qbbmss89.pages.dev/33798qbbmss89.pages.dev/11598qbbmss89.pages.dev/225
do jakiego wieku rośnie pies kundelek
