Wzór skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. W każdej sprawie skarga powinna zostać przygotowana indywidualnie, biorąc pod uwagę zarówno stan faktyczny, posiadaną dokumentację jak i aktualne, i właściwe przepisy. Nie ma więc jednego prawidłowego wzoru skargi dla wszystkich.

Prawo Pacjenta do skargi – Nie bój się – Uzasadniona skarga może pomóc w polepszeniu standardu usług Jeżeli Pacjent uzna, że jego prawo do ochrony zdrowia nie jest realizowane w sposób zadowalający, może złożyć skargę. Należy pamiętać, że uzasadniona skarga przyczynia się do poprawy świadczenia usług medycznych, a tym samym korzystnie wpływa na sytuację wszystkich pacjentów. Każda jednostka służby zdrowia, funkcjonująca w ramach ubezpieczenia zdrowotnego powinna umieścić w widocznym miejscu informację o dniach i godzinach, w których pacjent może zgłosić się w sprawach skarg i wniosków. Skargi mogą być składane ustnie lub pisemnie. Skarżący ma prawo żądać pisemnego potwierdzenia przyjęcia skargi. W zależności od tego, kogo skarga dotyczy (personelu medycznego, zakładu opieki zdrowotnej, NFZ), wskazana jest następująca kolejność postępowania: W przypadku gdy skarga dotyczy niewłaściwego zachowania personelu (lekarza, pielęgniarki, rejestratorki, itd.), pierwszym krokiem, który należy podjąć, jest interwencja u bezpośredniego przełożonego tego pracownika: w szpitalu jest nim ordynator, a w przychodni kierownik. Pacjent może również zwrócić się do właściwego ze względu na miejsce działania oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia. Pomoc można uzyskać najszybciej, zgłaszając się ze skargą do Rzecznika Praw Pacjenta. Do jego najważniejszych obowiązków i zadań należy: czuwanie nad przestrzeganiem praw pacjenta w placówkach służby zdrowia, wskazanie trybu postępowania w przypadku naruszenia uprawnień pacjenta, udzielanie odpowiedzi na skargi i pytania pacjentów oraz interwencje w przychodniach i szpitalach. Następną instancją jest centrala NFZ, której zadaniem jest ochrona interesów pacjenta, lub Biuro Rzecznika Praw Pacjenta (bezpłatna infolinia 0-800-190-590). W przypadku braku należytej staranności w wykonywanej praktyce medycznej, popełnionych błędów w leczeniu oraz stwierdzenia, że personel medyczny (lekarz, pielęgniarka) postępuje sprzecznie z zasadami etyki zawodowej lub narusza przepisy o wykonywaniu zawodu lekarza lub pielęgniarki i położnej, pacjent może zwrócić się do Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej, który funkcjonuje zarówno przy Okręgowej i Naczelnej Izbie Lekarskiej, oraz przy Okręgowej i Naczelnej Izbie Pielęgniarek i Położnych. Jeżeli natomiast zamiarem pacjenta jest uzyskanie odszkodowania, to należy zwrócić się do dyrektora placówki służby zdrowia, którą pacjent uznaje za winną wyrządzonej szkodzie oraz do firmy ubezpieczającej tę placówkę z wnioskiem o uzyskanie finansowego zadośćuczynienia. Na każdą jednostkę służby zdrowia udzielającą świadczeń zdrowotnych w ramach ubezpieczenia zdrowotnego nałożono obowiązek ubezpieczenia się od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych. Jest to jedno z podstawowych wymagań NFZ wobec świadczeniodawców i przy podpisywaniu umów na udzielanie świadczeń zdrowotnych wymagane jest przedstawienie przez ten podmiot dowodu ubezpieczenia OC w tym zakresie. Każdy świadczeniodawca powinien udzielić, na żądanie ubezpieczonego, informacji odnośnie nazwy i adresu ubezpieczającej go firmy. Taką informację pacjent otrzyma również zgłaszając się do właściwego oddziału NFZ. Skarga na przewlekłość postępowania podlega opłacie sądowej, która wynosi 200 zł. Jeżeli skarga zostanie uwzględniona, strona otrzyma zwrot opłaty. Jeżeli strona jest zwolniona z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych (np. w sprawach z zakresu prawa pracy), jest również zwolniona z obowiązku ponoszenia wspomnianej opłaty.
Warunki formalne skargi na orzeczenie KIO oraz odpowiedzi na skargę wraz z wzorami pism Kwiecień 20, 2014 Wydanie orzeczenie przez Krajową Izbę Odwoławczą w postępowaniu odwoławczym nie musi być ostatnią czynnością podjętą w ramach przysługujących środków ochrony prawnej przewidzianych przepisami ustawy prawo zamówień publicznych (dalej Pzp). Zgodnie z treścią art. 198a ust. 1 Pzp na orzeczenie KIO stronom oraz uczestnikom postępowania odwoławczego przysługuje skarga do sądu. Art. 198b wskazuje, że skargę należy wnieść do sądu okręgowego właściwego dla siedziby albo miejsca zamieszkania zamawiającego za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej (nie należy mylić z Prezesem UZP) w terminie 7 dni od dnia doręczenia orzeczenia Izby, przesyłając jednocześnie jej odpis przeciwnikowi skargi. Złożenie skargi w placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy Prawo pocztowe jest równoznaczne z jej wniesieniem. Zgodnie z treścią sentencji wyroku sądu okręgowego w Szczecinie z dnia 6 marca 2012 r., sygn.. VIII Ga 65/12, „doręczenie skargi błędnie stronie, zamiast jej pełnomocnikowi, należy kwalifikować – zważywszy na ratio legis uregulowania przyjętego w art. 198b ust. 2 – jako brak formalny skargi, podlegający uzupełnieniu w trybie art. 130 § 1 w zw. z art. 198a ust. 2 W ferworze walki strony skupiają uwagę zazwyczaj na argumentacji swojego stanowiska, należy jednakże zawsze mieć na uwadze inne, równie istotne aspekty sporządzanego pisma, a mianowicie warunki formalne jakie pismo powinno spełniać. Zgodnie z art. 198c Prawa zamówień publicznych, skarga powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego oraz zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia, przytoczenie zarzutów, zwięzłe ich uzasadnienie, wskazanie dowodów a także wniosek o uchylenie orzeczenia lub o zmianę orzeczenia w całości lub w części. Stosowne pismo powinno zawierać: oznaczenie sądu, do którego jest skierowane, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników, oznaczenie miejsca zamieszkania lub siedziby stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników oraz przedmiotu sporu, oznaczenie rodzaju pisma, osnowę wniosku lub oświadczenia oraz dowody na poparcie przytoczonych okoliczności, podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika, wymienienie załączników. Skarga winna być podpisana przez osoby upoważnione do reprezentacji zgodnie z odpowiednimi dokumentami rejestrowymi. W przypadku podmiotów zagranicznych dokumenty te powinny być złożone w oryginałach bądź powinny być to kopie poświadczone przez notariusza za zgodność z oryginałami wraz z tłumaczeniami dokonanymi przez tłumacza przysięgłego. W przypadku podpisania skargi przez pełnomocnika należy dołączyć do niej także pełnomocnictwo. Na przywołanie zasługuje wyrok sądu okręgowego w Warszawie z dnia 15 lipca 2011 r., sygn. XXIII Ga 416/11 w którym skład orzekający wskazał, iż „dla ustalenia prawidłowego umocowania wystarczające jest pełnomocnictwo udzielone uczestnikom konsorcjum zgodnie z przepisem art. 23 ust. 2 na potrzeby postępowania odwoławczego. Zgodnie bowiem z przepisami ustawy prawo zamówień publicznych, kwestionowanie zakresu umocowania lidera konsorcjum na etapie postępowania skargowego przed Sądem prowadziłoby do przyjęcia, iż w postępowaniu skargowym występują inne podmioty niż w postępowaniu odwoławczym przed Krajową Izbą Odwoławczą.” Na temat wymogów formalnych skargi wypowiedział się Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 23 września 2004 r., sygn. akt III CZP 51/04 stwierdzając, że skarga nie musi określać wymogów wskazanych w art. 386 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, tzn. wystarczające jest, jeśli zawiera wniosek o zmianę, w całości lub w części, bez zaznaczania zakresu żądanej zmiany lub uchylenia. Ustawa nie rozstrzyga jednoznacznie czy wymogiem formalnym skargi jest również dołączenie do niej dowodu doręczenia skargi przeciwnikowi skargi. Artykuł 198b ust. 2 zobowiązuje wnoszącego skargę do przesłania jej odpisu przeciwnikowi, jednakże art. 198c określający wymogi formalne skargi nie wymienia wśród nich dołączenia dowodu przekazania odpisu. Powyższa kwestia stała się przedmiotem uchwały SN z dnia 8 grudnia 2005 r., III CZP 109/05 (OSNC 2006, nr 11, poz., 182) w której Sąd orzekł, że: „Niedołączenie do skargi na orzeczenie zespołu arbitrów dowodu przesłania jej przeciwnikowi jest brakiem formalnym”. Uchwała ta wprawdzie została wydana w stanie prawnym sprzed uchwalenia licznych nowelizacji nadającym przepisom ustawy dzisiejszy kształt, niemniej jednak zachowuje ona w pełni aktualność także w obowiązującym stanie prawnym. Skarga podlega opłacie Skarga podlega opłacie w wysokości określonej w art. 34 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, zgodnie z którym od skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej pobiera się opłatę stałą w wysokości pięciokrotności wpisu wniesionego od odwołania w sprawie, której dotyczy skarga. Jeżeli jednak dotyczy ona czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego podjętych po otwarciu ofert, pobiera się opłatę stosunkową w wysokości 5 % wartości przedmiotu zamówienia w postępowaniu, którego skarga dotyczy, jednak nie więcej niż złotych. Oznacza to, że w przypadku postępowania o wartości zł wpis od skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej dotyczące czynności wyboru oferty najkorzystniejszej wynosił będzie zł, natomiast w postępowaniach o wartości i większej wpis wynosił będzie zł. Przywołując kwestię wysokości opłaty, jaką należy uiścić wnosząc skargę na orzeczenie KIO wskazać należy okoliczność, iż14 stycznia 2014 r. Trybunał Konstytucyjny wydał wyrok, w którym stwierdził, że art. 34 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zakresie, w jakim określa opłatę stosunkową od skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej przy Prezesie Urzędu Zamówień Publicznych, jest zgodny z Konstytucją (sygn. akt: SK 25/11). Przytoczony wyrok zakończył spór, który w doktrynie miał miejsce od czasu nowelizacji przepisów. Jednakowoż wskazana okoliczność nie zmienia faktu, że opłaty stałe dotyczące czynności zamawiającego dokonanych przed otwarciem ofert są niezwykle wysokie, nawet dwudziestokrotnie większe od innych opłat stałych przewidzianych w ustawie o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Z kolei górny poziom opłaty stosunkowej jest pięćdziesięciokrotnie wyższy od najwyższej opłaty stosunkowej (art. 13 Ustanowienie tak wysokich opłat nie znajduje uzasadnienia i może być odbierane jako ograniczenie prawa do sądu. Dokonując oceny wysokości opłat od skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej nie można pomijać faktu, iż Izba nie jest sądem a ustanowienie takich opłat utrudnia faktyczne sprawowanie kontroli sądowej nad orzeczeniami KIO. Zdaje się, że okoliczność tę dostrzegł Trybunał Konstytucyjny orzekając dnia 15 kwietnia 2014 roku, że art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych jest niezgodny z art. 45 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3, art. 77 ust. 2 i art. 78 konstytucji. W pozostałym zakresie Trybunał umorzył postępowanie. Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że art. 34 ust. 2 narusza prawo dostępu do sądu oraz realizowane przed sądem okręgowym prawo do zaskarżania orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji, wynikające z art. 77 ust. 2 konstytucji . Ponadto art. 34 ust. 2 jest niezgodny z art. 78 konstytucji, ponieważ ustanawia nadmiernie utrudnione (nieproporcjonalne) warunki wniesienia środka odwoławczego do sądu, jedynie formalnie gwarantując prawo zaskarżenia orzeczenia wydanego w pierwszej instancji. Zdaniem Trybunału o negatywnej ocenie art. 34 ust. 2 przesądza przede wszystkim wadliwe (nieproporcjonalne) zakreślenie maksymalnej wysokości opłaty stosunkowej pobieranej od skargi na orzeczenie KIO, gdy dotyczy ona czynności dokonywanych przez zamawiającego po otwarciu ofert. Kwotę 5 000 000 zł należy uznać za arbitralną i wygórowaną. Trybunał uznał, że wszystkie opłaty sądowe w sprawach zamówień publicznych – niezależnie od tego, czy dotyczą czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego podjętych po otwarciu ofert, czy przed tym momentem – będą obliczane według reguł określonych w art. 34 ust. 1 i będą miały charakter stały. Ewentualna zmiana art. 34 leży w dyspozycji ustawodawcy, co dotyczy zarówno możliwości ustalenia nowych wysokości opłat sądowych w sprawach zamówień publicznych, jak również wyboru optymalnego systemu ich obliczania. Nie można również wykluczyć, że powodowany legitymowanymi konstytucyjnie względami ustawodawca określi opłaty sądowe w sprawach zamówień publicznych w wysokości przenoszącej kwoty przyjęte obecnie w przepisach ogólnych dotyczących spraw o prawa majątkowe. Trybunał nie rozstrzygnął bowiem tej kwestii. Ustawa Pzp nie przewiduje możliwości złożenia odpowiedzi na skargę, jednakże stronie przeciwnej przysługuje zgodnie z art. 198a ust. 2 Pzp (normującym odpowiednie stosowanie przepisów o apelacji w sprawach nieuregulowanych) w związku z art. 372 kpc możliwość wniesienia odpowiedzi na skargę. Zgodnie z wskazanym przepisem kodeksu postępowania cywilnego strona może, ale nie ma obowiązku, w ciągu dwóch tygodni od dnia doręczenia skargi wnieść na nią odpowiedź i to wprost do sądu. Kodeks postępowania cywilnego przyjmuje termin dwutygodniowy do wniesienia odpowiedzi na skargę. Jest to termin ustawowy, nie podlega więc przedłużeniu przez sąd. Przywrócenie tego terminu nie jest możliwe, gdyż niewniesienie w tym terminie odpowiedzi na apelację nie pociąga za sobą ujemnych skutków procesowych (co jest jednym z warunków dopuszczalności przywrócenia uchybionego terminu procesowego w art. 168 § 2) . Strona niewnosząca odpowiedzi, albo która wniosła odpowiedź z naruszeniem 2-tygodniowego terminu na jej wniesienie, może podnosić także swoje zarzuty i twierdzenia w toku samej rozprawy. Z wielu powodów lepiej jest jednak wyartykułować swoje stanowisko już przed rozprawą i ułatwić w ten sposób rozpatrywanie sprawy sądowi. Z uwagi na fakt, że odpowiedź na skargę stanowi odpowiedź na inne pismo procesowe jej treść uwarunkowana jest treścią skargi. Zarzutem skargi może być naruszenie przepisów prawa procesowego lub materialnego. Odpowiedź na apelację jest pismem procesowym, powinna więc w zasadzie spełniać warunki takiego pisma (por. art. 126 ). Odpowiedź na skargę powinna zawierać oznaczenie sądu, do którego jest skierowane, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników oznaczenie rodzaju pisma, osnowę wniosku lub oświadczenia oraz dowody na poparcie przytoczonych okoliczności, podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika, wymienienie załączników. Wzór skargi ……………….., dnia ………………………. r. Sąd Okręgowy w …………………………. Wydział ……………….. za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławcza Skarżący: ………………………. Uczestnicy: ………………………. Dot.: KIO/UZP………………../10 WPS SKARGA na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej z dnia ……………….. 2010 r., sygn. akt kio/uzp ………………../2010 Działając na podstawie art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907) w imieniu ………………..- ……………….. przystępującego do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego – ……………….., toczącego się na skutek odwołania wniesionego w dniu ……………….. r. przez Odwołującego – ……………….. od niezgodnej z przepisami ustawy czynności Zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego na ………………../zaniechania czynności przez Zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego na ……………….. zaskarżam wyrok/postanowienie Krajowej Izby Odwoławczej w całości/ w części ……………….. . Zaskarżonemu wyrokowi/postanowieniu zarzucam: ……………….. i tym samym wnoszę o: – uchylenie orzeczenia/ zmianę orzeczenia w całości lub w części; – zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. UZASADNIENIE ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. Mając powyższe na uwadze, wnoszę jak na wstępie . …………………………………………… /podpis upoważnionej osoby/ Załączniki: Wzór odpowiedzi na skargę ……………….., dnia ………………………. r. Sąd Okręgowy w …………………………. Wydział ……………….. Skarżący: ………………………. Uczestnicy: ………………………. Dot. sygn. akt ………………… Odpowiedź na skargę od wyroku/ postanowienia Krajowej Izby Odwoławczej z dnia …………………… roku, sygn. akt. doręczona w dniu ………….. roku Działając na podstawie art. 198a ust. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych w zw. z art. 372 Kodeksu postępowania cywilnego wnoszę: O oddalenie skargi. O zasądzenie od skarżącego kosztów postępowania odwoławczego według norm przepisanych. UZASADNIENIE ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. Mając powyższe na uwadze, wnoszę jak na wstępie . …………………………………………… /podpis upoważnionej osoby/ Załączniki:

Pacjent złożył skargę na aptekę, bo odmówiła wydania zarezerwowanego leku. Wyszukiwarka KtoMaLek wskazała pacjentowi, że jedna z aptek posiada lek Asamax. Kiedy do niej zadzwonił, farmaceutka potwierdziła, że są 4 opakowania i zapytała go gdzie mieszka. Kiedy ten odpowiedział wyjaśniła, że lek jest już zarezerwowany dla

Jeżeli pacjent uzna, że jego prawa zostały naruszone, może złożyć skargę do dyrektora placówki medycznej, w której przebywa, lub do rzecznika praw pacjenta, którzy działają przy wojewódzkich oddziałach NFZ. Każda placówka ochrony zdrowia powinna umieścić w widocznym miejscu informację o dniach i godzinach, w których pacjent może zgłosić się w sprawach skarg i wniosków. Skargi mogą być składane ustnie lub pisemnie. Niezadowolony pacjent ma prawo żądać pisemnego potwierdzenia przyjęcia do ordynatoraW przypadku gdy skarga dotyczy niewłaściwego zachowania personelu (lekarza, pielęgniarki, rejestratorki, itd.) pierwszym krokiem, który należy podjąć, jest interwencja u bezpośredniego przełożonego tego pracownika, to znaczy:• w szpitalu jest nim ordynator,• w przychodni jej to działania najprostsze, a zarazem najszybsze i często przynoszące zamierzony skutek. Ubezpieczony może również zwrócić się do właściwego ze względu na miejsce zamieszkania oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia. W takim przypadku skargę należy złożyć do regionalnego rzecznika praw pacjenta. Do jego najważniejszych obowiązków i zadań należy:• czuwanie nad przestrzeganiem praw pacjenta w placówkach służby zdrowia,• wskazanie trybu postępowania w przypadku naruszenia uprawnień ubezpieczonego,• udzielanie odpowiedzi na skargi i pytania pacjentów oraz interwencje w przychodniach i do NFZNastępną instancją jest centrala NFZ, której zadaniem jest ochrona interesów osób ubezpieczonych (adres do korespondencji: Centrala NFZ, ul. Grójecka 186, 02-390 Warszawa). W przypadku braku należytej staranności w wykonywanej praktyce medycznej, popełnionych błędów w leczeniu oraz stwierdzenia, że personel medyczny (lekarz, pielęgniarka) postępuje sprzecznie z zasadami etyki zawodowej lub narusza przepisy o wykonywaniu zawodu lekarza lub pielęgniarki i położnej, ubezpieczony może zwrócić się do rzecznika odpowiedzialności zawodowej, który funkcjonuje zarówno przy okręgowej i naczelnej izbie lekarskiej, jak i przy okręgowej i naczelnej izbie pielęgniarek i położnych. Jeżeli natomiast zamiarem ubezpieczonego jest uzyskanie odszkodowania, to należy zwrócić się do dyrektora placówki służby zdrowia, którą pacjent uznaje za winną wyrządzonej szkodzie oraz do firmy ubezpieczającej tę placówkę z prośbą o uzyskanie finansowego KOGO SKARGAKażdy pacjenta, którego prawa zostały naruszone, może złożyć skargę do:• dyrektora placówki opieki zdrowotnej,• rzecznika odpowiedzialności zawodowej działającego przy okręgowej izbie lekarskiej oraz przy okręgowej izbie pielęgniarek i położnych,• rzecznika praw pacjenta NFZ,• Biura Rzecznika Praw Pacjenta przy Ministerstwie Zdrowia,• rzecznika praw OCKażda placówka ochrony zdrowia ma obowiązek ubezpieczenia się od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych. Jest to jedno z podstawowych wymagań NFZ wobec świadczeniodawców i przy podpisywaniu umów na udzielanie świadczeń zdrowotnych. Każdy świadczeniodawca powinien udzielić, na żądanie ubezpieczonego, informacji odnośnie do nazwy i adresu ubezpieczającej go firmy. Taką informację ubezpieczony otrzyma również, zgłaszając się (telefonicznie, pisemnie lub osobiście) do właściwego oddziału do sąduJeżeli pacjent nie osiągnie porozumienia ze szpitalem w sprawie odszkodowania za popełniony błąd, należy wystąpić na drogę sądową z powództwem cywilnym, domagając się odszkodowania. Pozew należy skierować przeciwko zakładowi opieki zdrowotnej, który ponosi odpowiedzialność za zdarzenie. W pozwie pacjent musi wykazać, że dana placówka medyczna ponosi winę za doznany uszczerbek na zdrowiu. Ubezpieczony może zażądać między innymi zwrotu wszystkich wydatków pozostających w związku z uszkodzeniem ciała lub pogorszeniem stanu zdrowia, czyli np. kosztów lekarstw, odszkodowania za doznaną krzywdę lub renty, jeżeli utraciło się zdolność do pracy zawodowej. Natomiast gdy zachodzi podejrzenie, że zdarzenie ma związek z czynem karalnym, pacjent może złożyć skargę do prokuratury. Jeśli ubezpieczony jest niezadowolony ze sposobu pracy oddziału NFZ, może złożyć skargę do dyrektora oddziału, a jeżeli w dalszym ciągu nie jest usatysfakcjonowany - może zwrócić się do Centrali NFZ w Warszawie. Od decyzji prezesa funduszu w indywidualnych sprawach z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego przysługuje skarga do sądu placówkaochrony zdrowia musi mieć polisę OC na wypadek szkód wyrządzonych pacjentomDOMINIKA @
Skargę wnosi się nie bezpośrednio do sądu, lecz za pośrednictwem organu, którego skarga dotyczy. Organ ten w ciągu 30 dni od dnia jej otrzymania powinien przekazać sądowi akta i odpowiedź na skargę. Organ może jednak w tym samym terminie uwzględnić samodzielnie skargę w całości. Aktualności Kariera Kontakt Restrukturyzacja Jak działamy podatki prawo administracyjne tworzenie, działanie i restrukturyzacja firm windykacja należności nieruchomości zagospodarowanie przestrzenne inwestycje budowlane ochrona środowiska prawo pracy prawo autorskie zamówienia publiczne fundusze unijne compliance kredyty frankowe kredyty frankowe podatki prawo autorskie, własność intelektualna prawo administracyjne prawo rodzinne prawo spadkowe osoba fizyczna w internecie, RODO ochrona dóbr osobistych nieruchomości odszkodowania i zadośćuczynienia prawo pracy kredyty, pożyczki, długi, windykacja prawo karne Nasz zespół Aktualności Kariera Kontakt Strona główna Bank wiedzy Wzory pism Argumentacja i logika, biegłość w odwoływaniu się do orzecznictwa i sprawna analiza zebranych dowodów mają kluczowy wpływ na jakość pism procesowych. Publikujemy przykłady oryginalnych pism procesowych sporządzonych przez naszych prawników w interesujących sprawach. Ta strona internetowa wykorzystuje pliki cookies, służące zbieraniu danych statystycznych pomagających w udoskonalaniu serwisu. Korzystając z naszej strony wyrażają Państwo zgodę na wykorzystywanie przez nas plików cookies. Polityka prywatności i cookies × tygodniowy termin do wniesienia odpowiedzi na skargę. Jest to jednak termin tylko instrukcyjny, spóźniona odpowiedź na skargę nie podlega odrzuceniu przez sąd. Odpowiedź na skarg ę powinna spełniać warunki formalne pisma procesowego, określone w art. 126 k.p.c., oraz zawierać w
Petycje. Informacje o sposobie przyjmowania i rozpatrywania skarg, wniosków i petycji Każdy obywatel ma prawo złożyć skargę wniosek lub petycję. Zarówno złożenie skargi, wniosku czy też petycji jest wolne od opłat. O tym, czy pismo jest skargą, wnioskiem, petycją decyduje treść żądania, a nie jego forma. Skarga może dotyczyć w szczególności zaniedbania lub nienależytego wykonywania zadań przez Rzecznika Praw Pacjenta lub pracowników Biura Rzecznika Praw Pacjenta. Może dotyczyć także naruszenia praworządności, przewlekłego lub biurokratycznego prowadzenia spraw. Wniosek może dotyczyć ulepszenia organizacji i poprawy funkcjonowania Biura Rzecznika Praw Pacjenta, wzmocnienia praworządności, zapobiegania nadużyciom. Może dotyczyć także lepszego zaspakajana potrzeb oraz z efektywniejszego wykonywania zadań przez Rzecznika Praw Pacjenta. Petycją może być żądanie, w szczególności, zmiany przepisów prawa, podjęcia rozstrzygnięcia lub innego działania w sprawie dotyczącej podmiotu wnoszącego petycję. Może dotyczyć także życia zbiorowego lub wartości wymagających ochrony w imię dobra wspólnego, mieszczących się w zakresie zadań i kompetencji Rzecznika Praw Pacjenta. Skargi, wnioski i petycje można składać: • pisemnie na adres: Biuro Rzecznika Praw Pacjenta ul. Młynarska 46 01-171 Warszawa • pocztą elektroniczną na adres: kancelaria@ • poprzez ePUAP (Adres skrzynki ePUAP: /RzPP/skrytka) • faksem pod nr (22) 506-50-64 • osobiście w siedzibie Biura Rzecznika Praw Pacjenta. Skargi i wnioski można składać także ustnie do protokołu, sporządzanego w czasie spotkania z pracownikiem Biura Rzecznika Praw Pacjenta. Przyjęcia interesantów w sprawach skarg i wniosków odbywają się w siedzibie Biura: • w poniedziałki w godz. • od wtorku do piątku w godz. W każdy wtorek, w godzinach od do obywateli w sprawie skarg i wniosków przyjmuje Rzecznik Praw Pacjenta lub osoba przez niego wyznaczona. W celu rezerwacji terminu, wnioski z prośbą o spotkanie z Rzecznikiem, należy składać za pośrednictwem poczty tradycyjnej, poczty elektronicznej, ePUAPU bądź osobiście. Skargi, wnioski i petycje, które nie zawierają imienia i nazwiska (anonimy) oraz adresu do korespondencji nie są rozpatrywane. Bez odpowiedzi pozostanie również korespondencja, która jest ponawiana w sprawach, już rozpatrzonych. ?Inaczej jest jeśli nadawca przedstawi nowe fa ktylub okoliczności. Wnioskodawca , może zastrzec, że zawarte w pismach dane osobowe nie powinny być przekazywane innym organom administracji. Złożenie skargi, wniosku lub petycji nie może wiązać się z jakimikolwiek negatywnymi konsekwencjami dla składającego. Informacja dla osób z trudnościami w komunikowaniu się Kontakt z pracownikiem Biura Rzecznika Praw Pacjenta jest możliwy za pośrednictwem: • osoby przybranej do pomocy lub poprzez zamówienie nieodpłatnej usługi tłumaczeniowej (PJM – Polski System Języka Migowego, SJM - System Języka Migowego, SKOGN - Sposób komunikowania się osób głuchoniewidomych), które prosimy zgłosić co najmniej trzy dni robocze przed planowaną wizytą. więcej informacji w zakładce Kontakt dla osób z trudnościami w komunikowaniu się • połączenie online z tłumaczem języka migowego - na stronie Biura Rzecznika Praw Pacjenta zamieściliśmy banner, po kliknięciu którego użytkownik połączy się z tłumaczem języka migowego. Tłumacz po wysłuchaniu problemu osoby dzwoniącej skontaktuje się z pracownikiem Biura aby otrzymać odpowiedź oraz przekazać te informacji osobie potrzebującej pomocy. Tłumacz online pozostaje do dyspozycji interesantów od poniedziałku do piątku między godziną 8:00 a 18:00. • adres mailowy: kancelaria@ • numer fax.: (22) 506 - 50 - 64 Informacja dla osób z niepełnosprawnością ruchową Biuro Rzecznika Praw Pacjenta z siedzibą przy ul. Młynarskiej 46 w Warszawie dostosowane jest dla osób z niepełnosprawnością ruchową (poruszających się na wózkach inwalidzkich). Przyjmowanie i rozpatrywanie skarg, wniosków i petycji odbywa się zgodnie z przepisami prawa. Skargę lub wniosek rozpatrujemy bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w ciągu miesiąca. Petycję rozpatrujemy bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia jej złożenia. W przypadku wystąpienia okoliczności uniemożliwiających rozpatrzenie petycji w terminie 3 miesięcy, ulega on przedłużeniu, nie dłużej jednak niż o 3 miesiące. Do koordynowania rozpatrywania skarg, wniosków i petycji kierowanych do Rzecznika Praw Pacjenta wyznaczony jest Departament Organizacyjno-Administracyjny. Podstawa prawna. Kodeks postępowania administracyjnego – Dział VIII (Skargi i wnioski) Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 stycznia 2002 r. w sprawie organizacji przyjmowania i rozpatrywania skarg i wniosków. Ustawa z dnia 11 lipca 2014 r. o petycjach (Dz. U. poz. 1195). Informacje dotyczące przetwarzania danych osobowych Administratorem danych osobowych przekazanych w związku ze złożeniem skargi, wniosku lub petycji jest Rzecznik Praw Pacjenta, ul. Młynarska 46, 01-171 Warszawa. Dane osobowe będą przetwarzane w celu rozpatrzenia skargi, wniosku lub petycji a także w celu archiwizacji zgromadzonej dokumentacji, na podstawie art. 6 ust. 1 lit. c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (Dz. Urz. UE L 119 z str. 1). W Biurze Rzecznika Praw Pacjenta wyznaczono inspektora ochrony danych. Z inspektorem można kontaktować się we wszystkich sprawach związanych z przetwarzaniem Twoich danych osobowych przez Rzecznika Praw Pacjenta za pośrednictwem: poczty elektronicznej: iodo@ platformy ePUAP: /RzPP/skrytka pisemnie na wskazany wyżej adres administratora. Dane nie są przekazywane innym podmiotom za wyjątkiem podmiotów świadczących usługi na rzecz Biura Rzecznika Praw Pacjenta na podstawie odrębnych umów, którym powierzono przetwarzanie danych osobowych zgodnie z przepisami prawa oraz podmiotów uprawnionych do ich uzyskania na podstawie odpowiednich przepisów prawa. Każda osoba, której dane dotyczą, ma prawo dostępu do treści swoich danych, prawo ich sprostowania oraz żądania ograniczenia przetwarzania. Dane osobowe zawarte w rozpatrywanych skargach, wnioskach lub petycjach będą przechowywane wieczyście. Dokumentacja, w której się znajdują, stanowi bowiem materiał archiwalny wchodzący do narodowego zasobu archiwalnego, przechowywany wieczyście przez właściwe archiwum państwowe. Jeżeli Rzecznik Praw Pacjenta nie jest organem właściwym do rozpatrzenia skargi lub wniosku i przekaże je organowi właściwemu, dokumentacja będzie przechowywana przez minimum 5 lat. Masz prawo wniesienia skargi do Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych, jeżeli uznasz, że przetwarzanie dotyczących Twoich danych osobowych narusza przepisy Rozporządzenia o ochronie danych osobowych z dnia 27 kwietnia 2016 r. Podanie danych osobowych w zakresie niezbędnym do realizacji wskazanych celów wynika z ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o petycjach oraz ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach. Nieprzekazanie danych może skutkować brakiem możliwości rozpatrzenia sprawy.
Odpowiedź na skargę na pracownika urzędu to pismo, w którym udziela się odpowiedzi na złożoną skargę w celu zbadania zarzutów i udzielenia wyjaśnień. Odpowiedź może być wystawiona przez przełożonego lub odpowiednią jednostkę zarządzającą, która ma wiedzę na temat sprawy i może udzielić stosownych odpowiedzi. Odpowiedź na skargę na pracownika urzędu powinna
Każda odpowiedź na skargę powinna mieć uzasadnienie faktyczne i prawne, z podaniem podstawy prawnej do jej udzielenia przez właściwy w sprawie organ administracji publicznej. Zgodnie z art. 238 par. 1 Kodeksu postępowania administracyjnego ( z 2000 r. nr 98, poz. 1071 z późn. zm.), pisemne zawiadomienie o sposobie załatwiania skargi powinno zawierać: - oznaczenie organu, od którego pochodzi, - wskazanie, w jaki sposób skarga została załatwiona, - uzasadnienie faktyczne i prawne oraz - podpis z podaniem imienia, nazwiska i stanowiska służbowego osoby upoważnionej do załatwienia skargi. Jak jednak pokazuje praktyka, w rzeczywistości bardzo często bywa, że odpowiedzi do skarżących nie zawierają uzasadnienia faktycznego i prawnego oraz podstawy prawnej upoważniającej dany organ do udzielenia odpowiedzi na skargę. Powyższa nieprawidłowość jest szczególnie istotna w przypadku skarg nieuzasadnionych, dlatego warto na tą kwestię zwrócić szczególną uwagę, by w przyszłości całkowicie ją wyeliminować. Prawo zawsze chroni skarżącego Kwestie dotyczące składania skarg do organów administracji publicznej regulują przepisy Działu VIII (art. 221–260) oraz rozporządzenie Rady Ministrów z 8 stycznia 2002 r. w sprawie organizacji przyjmowania i rozpatrywania skarg i wniosków ( nr 5, poz. 46). Prawo składania skarg w interesie publicznym, własnym lub innej osoby za jej zgodą do organów władzy publicznej w związku z wykonywanymi przez nie zadaniami zleconymi z zakresu administracji publicznej każdemu gwarantuje art. 63 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej ( z 1997 r. nr 78, poz. 483 z późn. zm.). Według art. 227 przedmiotem skargi mogą być zwłaszcza sprawy zaniedbania lub nienależytego wykonywania zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników, naruszanie praworządności lub interesów skarżących, a także przewlekłe lub biurokratyczne załatwianie spraw. Katalog ten ma jednak charakter otwarty. Jak czytamy w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) z 1 grudnia 1998 r., sygn. akt III SA 1636/97, „skarga, o której mowa w art. 227 jest odformalizowanym środkiem obrony i ochrony różnych interesów jednostki, które nie dają podstaw do żądania wszczęcia postępowania administracyjnego albo też nie mogą stanowić podstawy powództwa lub wniosku zmierzającego do wszczęcia postępowania sądowego. Skargi tego rodzaju są załatwione w samodzielnym jednoinstancyjnym postępowaniu uproszczonym, kończącym się czynnością materialnotechniczną zawiadomienia skarżącego o sposobie załatwienia sprawy”. Zgodnie z art. 225 par. 1 nikt nie może być narażony na jakikolwiek uszczerbek lub zarzut z powodu złożenia skargi albo z powodu dostarczenia materiału do publikacji o znamionach skargi, jeżeli działał w granicach prawem dozwolonych. Organy administracji publicznej są obowiązane przeciwdziałać hamowaniu krytyki i innym działaniom ograniczającym prawo do składania skarg lub dostarczania informacji – do publikacji – o znamionach skargi. Treść decyduje, czy pismo jest skargą Stosownie do treści art. 223 par. 1 skargi składa się do organów właściwych ze względu na ich przedmiot. Organy administracji publicznej powinny bowiem załatwiać skargi tylko w ramach swojej właściwości. Dlatego na podstawie art. 231 jeżeli organ, który otrzymał skargę, nie jest właściwy do jej rozpatrzenia, obowiązany jest niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie siedmiu dni, przekazać ją zwykłym pismem właściwemu organowi, zawiadamiając równocześnie o tym skarżącego, albo wskazać mu właściwy organ. Według par. 5 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie organizacji przyjmowania i rozpatrywania skarg i wniosków, skargi mogą być wnoszone pisemnie, telegraficznie lub za pomocą dalekopisu, telefaksu, poczty elektronicznej, a także ustnie do protokołu, który podpisuje wnoszący skargę i przyjmujący zgłoszenie. W protokole zamieszcza się datę przyjęcia skargi, imię, nazwisko i adres osoby zgłaszającej oraz zwięzły opis treści sprawy. O tym, czy pismo jest skargą – zgodnie z art. 222 – decyduje jego treść, a nie jego forma zewnętrzna czy tytuł. Jednak według art. 234 pkt. 1 i 2 jeżeli w sprawie toczy się postępowanie administracyjne, skarga złożona przez stronę musi być rozpatrzona w toku postępowania, a skarga pochodząca od innych osób będzie stanowić materiał, który organ prowadzący postępowanie powinien rozpatrzyć z urzędu. „W takim przypadku organem właściwym do rozpatrzenia skargi jest organ uprawniony do wszczęcia postępowania lub organ, przed którym toczy się postępowanie (art. 236 – wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 27 stycznia 2004 r., sygn. akt II SA/Wr 2486/03, opubl. OwSS 2004/2/34. Sebastian Judycki Autor jest starszym inspektorem wojewódzkim w Wydziale Nadzoru i Kontroli Opolskiego Urzędu Wojewódzkiego w Opolu. Jak rozpatrywać i odpowiadać na skargi piszemy w nr 12 „Gazety Samorządu i Administracji” z 11 czerwca br. Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE BPobwZ.
  • 98qbbmss89.pages.dev/67
  • 98qbbmss89.pages.dev/44
  • 98qbbmss89.pages.dev/237
  • 98qbbmss89.pages.dev/262
  • 98qbbmss89.pages.dev/253
  • 98qbbmss89.pages.dev/188
  • 98qbbmss89.pages.dev/361
  • 98qbbmss89.pages.dev/248
  • 98qbbmss89.pages.dev/175

    • odpowiedź na skargę pacjenta wzór